Reforma Zakonu Księży Marianów 1909 roku jako przykład „bezkonfliktowej” reformy
DOI:
https://doi.org/10.15633/fhc.3305Słowa kluczowe:
Matulewicz, reforma, Sękowski, stanisławici, Zgromadzenie MarianówAbstrakt
Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia NMP na początku XX wieku okazało się na grani wymarcia: w Mariampolu (Litwa) pozostał ostatni członek zgromadzenia o. W. Sękowski. Ks. J. Matulewicz zdecydował się na odnowienie Zgromadzenia, jednak z powodu represji ze strony władz carskich to było niemożliwe zrobić jawnie. Dlatego zaszła konieczność radykalnej reformy zgromadzenia.
Autor referatu na podstawie publikowanych dokumentów oraz opracowań, prezentuje przebieg zmian oraz podejmuję próbę odpowiedzi na pytanie, dlaczego te zmiany przeszły bez konfliktów.
Pierwszą przyczyną braku konfliktu jest niewielka grupa osób, zaangażowanych w reformę, następnie – dobre rozumienie konieczności tych zmian przez wszystkich zainteresowanych. Kolejną przyczyną jest współpraca zaangażowanych w reformę na zasadzie wzajemnego szacunku i zrozumienia. Na końcu należy zaznaczyć obecność i zaangażowanie w reformę władzy nadrzędnej – Stolicy Apostolskiej.
Ponadto, zaprezentowana jest i „druga strona medalu”: działanie tzw., „stanisławitów”, czyli kapłanów, którzy uważali, że nie było żadnej reformy, natomiast to właśnie oni są właściwymi marianami. Oni, oraz kilka późniejszych autorów, są przykładem opóźnionego oporu wobec już dokonanej reformy zgromadzenia. Konflikt ten jednak jest już rozstrzygnięty przez kompetentną władzę kościelną.
Bibliografia
Gach P., Zakon marianów w XIX wieku, [w:] Marianie 1673-1973, red. J. Bukowicz, T. Górski, Rzym, 1975, s. 70-94.
Jakimowicz B., Stabilizacja i rozwój zakonu w XVIII wieku, [w:] Marianie 1673-1973, red. J. Bukowicz, T. Górski, Rzym, 1975, s. 39-49.
Kałowski J., Ocena zarzutów przeciwko legalności odnowy Zakonu Marianów, „Prawo Kanoniczne”, 21(1978) nr 3-4, s. 71-95
Krzyżanowski K., Powstanie i rozwój zakonu za życia założyciela, [w:] Marianie 1673-1973, red. J. Bukowicz, T. Górski, Rzym, 1975, s. 17-38.
Marecki J., Stowarzyszenie stanisławitów (1928-1955), „Folia historica cracoviensa”, vol. 9, Kraków, 2003, s. 105-133.
Matulis S., Górski T., Odnowienie marianów, [w:] Marianie 1673-1973, red. J. Bukowicz, T. Górski, Rzym, 1975, s. 97-118.
Matulis S., Marianie za błogosławionego Jerzego Matulaitisa-Matulewicza, Warszawa-Lublin, 2008.
Olszewski D., Kontekst historyczno-religijny odnowienia Zakonu Marianów (XIX/XX w.), [w:] Za Chrystusa i Kościół. Materiały z sympozjum historyczno-teologicznego z okazji 100. rocznicy odnowienia i reformy Zgromadzenia Księży Marianów (1909-2009, Licheń Stary 24-28 maja 2009 r., red. J. Kumala, Licheń Stary, 2010, s. 17-30.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2019 Dmitrijs Artjomovs
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).
