О понятиях вечности и времени у Николая Надеждина как издателя „Философического письма” Петра Чаадаева
DOI:
https://doi.org/10.15633/lie.1971Słowa kluczowe:
Piotr Czaadajew, Mikołaj Nadeżdin, królestwo Boże, samoświadomość, pokora, narodowośćAbstrakt
W niniejszym studium przeanalizowano koncepcje wieczności i czasu Mikołaja Nadeżdina (1804–1856) w celu wyjaśnienia jego zamiaru, jaki powziął, wydając rosyjskie tłumaczenie Listu filozoficznego Czaadajewa w swoim czasopiśmie „Teleskop” w 1836 roku. Nadeżdin uważał, że „czas” jest obrazem i podobieństwem Boskiej „wieczności” w świecie zjawisk i że jego przeznaczeniem jest powrót do swojego prototypu. W konsekwencji, stworzone istoty świata powinny stopniowo przemieszczać się w kierunku istot idealnych w ciągu długiego okresu czasu. Tak więc, z jego punktu widzenia, prawdziwy „czas” nie jest niczym innym, jak ruchem świata w kierunku odwiecznych idei. Z tej perspektywy historycznej Nadeżdin pozytywnie oceniał list Czaadajewa, który pozbawia wartości przeszłość Rosji. Innymi słowy, Nadeżdin uznał, że Rosjanie nadal nie mają prawdziwej tożsamości narodowej, gdyż ta powinna dążyć do wieczności Bożej poprzez stworzenie królestwa Bożego. Krytykował obywateli własnego kraju za ich intelektualny nawyk, dzięki któremu zawsze patrzyli na swoich sąsiadów wyłącznie na płaszczyźnie horyzontalnej, bez rozważania własnej idealnej przyszłości. W związku z tym chciał wstrząsnąć rosyjskim społeczeństwem poprzez publikację rosyjskiego tłumaczenia Listu filozoficznego Czaadajewa i wezwać ją do duchowego przebudzenia. Ponadto, w przeciwieństwie do kulturowej postawy wyższości krajów zachodnich, która została wyrażona w listach, zamierzał zwrócić uwagę na to, że każdy naród musi na swój sposób osiągnąć poziom powszechnej realizacji doskonałej idei ludzkości.Bibliografia
Баумейстер Х., Логика, пер. Я. Толмачев, Москва 1807.
Баумейстер Х., Метафизика, пер. Я. Толмачев, Санкт‑Петербург 1830.
Вопросы пункты бывшему издателю журнала Телескоп г. Надеждину, в: П. Я. Чаадаев, Избранные труды, Москва 2010, с. 605–627.
Голубинский Ф. А., Лекции по философии и умозрительной психологии, Санкт‑Петербург 2006.
Гаврюшин Н. К., Русское Богословие. Очерки и портреты, Нижний Новгород 2011.
Козмин Н. К., Николай Иванович Надеждин: жизнь и научно‑литературная деятельность 1804–1836, Санкт‑Петербург 1912.
Надеждин Н. И., Автобиография, в: Н. И. Надеждин, Сочинения в двух томах, т. 1, Санкт‑Петербург 2000, с. 33–49.
Надеждин Н. И., Европеизм и народность, в отношении к русской словесности, «Телескоп» 31 (1836), с. 5–60, 201–264.
Надеждин Н. И., Литературная критика. Эстетика, Москва 1972.
Надеждин Н. И., Метафизика Платонова, в: Н. И. Надеждин, Сочинения в двух томах, т. 2, Санкт‑Петербург 2000, с. 564–579.
Надеждин Н. И., Новые показания по чаадаевскому делу, в: П. Я. Чаадаев, Избранные труды, Москва 2010, с. 627–629.
Надеждин Н. И., Современное направление просвещения, «Телескоп» 1 (1831), с. 1–46.
Питирим (Чембулатов), История Рязанской духовной семинарии, Дзержинский 2003.
Титлинов Б. В., Духовная школа в России в XIX столетии, вып. 1, Вильна 1908.
Чаадаев П. Я., Философические письма, в: П. Я. Чаадаев, Полное собрание сочинений и избранные письма, т. 1, Москва 1991, с. 320–440.
Шпет Г. Г., Очерки развития русской философии, т. 1, Москва 2008.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
W kwestii praw autorskich obowiązują następujące zasady:
1. Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
2. Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
3. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
