„Autyzm męski” jako przeszkoda w dialogu małżeńskim

Autor

  • Andrzej Zwoliński Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/ssc.976

Słowa kluczowe:

dialog małżeński, autyzm męski, ojcostwo, komunikacja

Abstrakt

Jedną z przeszkód w dialogu małżeńskim jest ignorowanie istnienia rzeczywistości, jaką jest odrębność psychiczna między mężczyzną i kobietą. Każdy z nich przeżywa inaczej swoją wartość. Poczucie własnej wartości jest podstawą dobrego samopoczucia psychicznego. Od tego podstawowego nastroju zależą zainteresowania oraz stosunek do swojego partnera i do innych ludzi. Obserwując zachowania niektórych mężczyzn, można powiedzieć, że męski sposób myślenia jest typowy dla osób dotkniętych autyzmem. Według psychologii autyzm jest zaburzeniem przejawiającym się poważnym ograniczeniem funkcji intelektualnych i emocjonalnych. Terminu tego używa się, ponieważ opisuje on izolację osoby wobec przyjętych zachowań społecznych. Ma to istotne znaczenie w kształtowaniu komunikacji między małżonkami, gdyż wymusza na żonie zrozumienie i zaakceptowanie męskiego rozumienia dialogu. Mąż mówi, by wypowiedzieć jakąś treść, przekazać ją, komunikować, podczas gdy kobieta wyraża więź z innymi osobami przez sam fakt rozmowy. Różnica ta wiąże się z koniecznością poznania i wzajemnego zrozumienia dwóch koncepcji dialogu: kobiecego i męskiego.

Bibliografia

Artymiak M., Pomiędzy mężczyzną a kobietą. Sztuka porozumiewania się, Kraków 2010.

Aryle M., Psychologia stosunków międzyludzkich, przekł. W. Domachowski, Warszawa 1999.

Błasiak A., Oddziaływanie wychowawcze w rodzinie, www.opoka.org.pl/biblioteka/I/ID/ wam_2012_w_rodzinie_02 (20.11.2014).

Błasiak A., Znaczenie więzi rodzinnej dla funkcjonowania rodziny, [w:] Katecheza drogą do Boga, red. I. Popiołek, S. Cieślak, Kraków 2011, s. 207–215.

Brzoza A., Godność osoby jako podstawowe kryterium moralności, [w:] W kręgu chrześcijańskiego orędzia moralnego, red. M. Biskup, T. Reroń, Wrocław 2000, s. 85–94.

Cieśla J., Rany po słowach. Rozmowa z dr Anną Piekarską, „Polityka” 2012 nr 22, s. 34–35.

Dziewiecki M., Psychologia porozumiewania się, Kielce 2000.

Frankl V. E., Człowiek w poszukiwaniu sensu, Warszawa 2009, s. 167.

Frydrychowicz S., Komunikacja interpersonalna w rodzinie a rozwój dorosłych, [w:] Rodzina a rozwój człowieka dorosłego, red. B. Harwas-Napierała, Poznań 2003, s. 101–122.

Funes N., Kochanie, rozpuściłem dzieciaki! Rozmowa z francuskim psychologiem Didierem Pleux, „Forum” 2013 nr 15, s. 32–34 (za: „Le Nouvel Observateur” 17.01.2013).

Gałkowski T., Fascynacje i nadzieje w badaniach nad autyzmem, [w:] Autyzm wyzwaniem naszych czasów, red. T. Gałkowski, J. Kossewska, Kraków 2004, s. 10–18.

Grygier U., Sikorska I., Mój uczeń pracuje inaczej, Kraków 2008.

Grzesiuk L., Studia nad komunikacja interpersonalną, Warszawa 1994.

Iskra J., Doświadczenie trudności w relacjach interpersonalnych. Badania kobiet, [w:] Doświadczenia człowieka, red. J. Iskra, M. Artymiak, Kraków 2013, s. 45–57.

Karoń-Ostrowska A., Czy kobiety są bardziej pobożne?, [w:] Duchowość kobiety, red. J. Augustyn, Kraków 2007, s. 132–145.

Kastory B., Zmysły w rozsypce, „Newsweek Polska” 2008 nr 14, s. 68–73.

Kruk-Lasocka J., Autyzm czy nie autyzm? Problemy diagnozy i terapii pedagogicznej małych dzieci, Wrocław 2003.

Krzemionka D., Wojciszke B., Dla mężczyzny sercem jest świat. Dla kobiety serce światem, „Charaktery” 2010 nr 4, s. 109–114.

Malessa A., Giesekus U., Mężczyźni nie są skomplikowani, przekł. U. Poprawska, Kraków 2009.

Mastalski J., Zarys teorii wychowania, Kraków 2002.

McKernan T., Mortlock J., Autyzm w centrum uwagi, tłum. E. Krasodomska, Kraków 2004.

Mosty zamiast murów. O komunikowaniu się między ludźmi, red. J. Stewart, tłum. J. Doktór, Warszawa 2000.

Opalach C., Komunikacja w życiu rodziny, „Nurt SVD” 2011 nr 2, s. 48–59.

Pelamatti L., Bolesna miłość, przekł. E. Łukaszyk, Kraków 2005.

Pytches M., Nie jesteś już dzieckiem. Droga ku pełni dojrzałości wewnętrznej, tłum. W. Kustra, Kraków 1993.

Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w Krakowie, Mediacje rodzinne w praktyce, Kraków 2009.

Satir V., Terapia rodziny, przeł. O. Waśkiewicz, Gdańsk 2000.

Shields S. A., Mówiąc od serca, przekł. J. Margański, Kraków 2004.

Smardz M., Zdort M., Kląć jak… dziecko, „Uważam Rze” 2012 nr 28, s. 42–43.

Stoppard J., Gruchy G., „Personality and Social Psychology Bulletin” 1993 nr 19, s. 144–156.

Szopiński J., Małżeństwo i rodzina, http://pedagogikaspecjalna.tripod.com/notes/ marriagefamily2.html (20.11.2014).

Szopiński J., Rozwój kontaktu osobowego we współczesnym małżeństwie, „Zdrowie Psychiczne” 1973 nr 4, s. 28–34.

Śmigulec A., Instrukcja obsługi chama, „Gazeta Wyborcza. Duży Format” 27.02.2014, s. 16–18.

Terpińska K., Rodzina i ty. Fenomenologia wiązania, Warszawa 2008.

Tomaszewski K. L., Dlaczego nie umiemy rozmawiać? Dlaczego rozmawiamy tak, aby niczego nie powiedzieć?, „W Sieci” 2013 nr 6, s. 43.

Zalewska S. L., Style komunikacji, [w:] Słownik małżeństwa i rodziny, red. E. Ozorowski, Warszawa–Łomianki 1999, s. 431.

Zalewska S. L., Syndrom pustego gniazda. Małżeństwo i rodzicielstwo po usamodzielnieniu się dzieci, Warszawa 2010.

Pobrania

Opublikowane

2015-03-01

Numer

Tom 7 Nr 1 (2015): Dialog

Dział

Dział tematyczny

Licencja

Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska. Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu),
  • utwór będzie dystrybuowany w sposób niekomercyjny,
  • nie będą tworzone utwory zależne.