Zanikanie świętości. Natura i źródła procesu desakralizacji w kulturze Zachodu

Autor

  • Bogumił Chmiel Podegrodzie

DOI:

https://doi.org/10.15633/tst.2323

Słowa kluczowe:

sacrum, profanum, desakralizacja, filozofia wieczysta

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu było wskazanie zasadniczych elementów składających się na proces desakralizacji kultury Zachodu. W pierwszej części przedstawiono zasadnicze elementy charakteryzujące „tradycyjne” pojmowanie kultury, którego wyróżnikiem był brak ostrego rozróżnienia na sferę sacrum i profanum ugruntowany w idei kosmicznego ładu. Druga część dotyczy genezy desakralizacji, którą – w przypadku kultury zachodniej – należy wiązać najpierw z myślą sofistów, a następnie z ideami renesansu. W obu przypadkach desakralizacja wiąże się z antropocentryzmem. Istotą antropocentryzmu jest takie postrzeganie rzeczywistości, w którym człowiek pojmuje samego siebie nie jako integralną część boskiego ładu, który winien rozpoznać i realizować we właściwy sobie sposób, ale jako autonomicznego twórcę kreującego „swój” świat wedle własnych praw. Kwestia, czy owe ludzkie prawa są zgodne z boskim porządkiem, czy pozostają z nim w sprzeczności jawi się tym samym jako drugorzędna – tym, co zasadnicze, jest geneza i natura ładu panującego w świecie człowieka.

Biogram autora

  • Bogumił Chmiel - Podegrodzie
    Bogumił Chmiel – absolwent teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II i filozofii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. Doktor filozofii na podstawie pracy o dziejach filozofii wieczystej. Interesuje się historią i filozofią religii.

Bibliografia

Biliński K., Refleksje o podstawach ruchów neopogańskich, „Państwo i Społeczeństwo” 8 (2008) nr 4, s. 55–65.

Chmiel B., Kosmos i przemoc – analiza związku kosmicznego ładu i rytów ofiarnych w perspektywie Rene Girarda, „Studia Religiologica” 48 (2015) nr 3, s. 229–244.

Coomaraswamy A. K., The Bugbear of Literacy, w: The Essential Ananda K. Coomaraswamy, ed. R. P. Coomaraswamy, Bloomington 2004.

Cornford F., From Religion to Philosophy. A Study in the Origins of Western Speculation, New York 1957.

Dembińska-Siury D., Człowiek odkrywa człowieka, Warszawa 1991.

Dodds E. R., Grecy i irracjonalność, przeł. J. Partyka, Kraków 2014.

Eliade M., Sacrum i profanum, Warszawa 1999.

Eliade M., Szamanizm i archaiczne techniki ekstazy, przeł. K. Kocjan, Warszawa 2011.

Eliade M., Traktat o historii religii, przeł. J. Wierusz-Kowalski, Warszawa 1966.

Gilson E., Jedność doświadczenia filozoficznego, Warszawa 1968.

Guénon R., The Crisis of Modern World, transl. M. Pallis, A. Osborne, R. C. Nicholson, Hillsdale 2004.

Jaeger W., Paidea, przeł. M. Plezia, Warszawa 1962.

Jaeger W., Teologia wczesnych filozofów greckich, przeł. J. Wocial, Kraków 2007.

Kirk G. S., Raven J. E., Schofield M., Filozofia przedsokratejska, przeł. J. Lang, Warszawa 1999.

Krokiewicza A., Moralność Homera i etyka Hezjoda, Warszawa 1959.

Nicolas of Cusa, De Pace Fidei and Cribratio Alkorani. Translation and Analysis, ed. J. Hopkins, Minneapolis 1994.

Otto R., Świętość. Elementy irracjonalne w pojęciu bóstwa i ich stosunek do elementów racjonalnych, przeł. B. Kupis, Warszawa 1999.

Swieżawski S., Eklezjologia późnośredniowieczna na rozdrożu, Kraków 1990.

Vernant J. P., Myth and Society in Ancient Greece, New York 1990.

Vernant J. P., Źródła myśli greckiej, przeł. J. Szacki, Gdańsk 1996.

Pobrania

Opublikowane

2018-02-15

Numer

Dział

Artykuły