Realizacja fundamentalnych cnót moralnych gwarancją skutecznej pracy socjalnej

Autor

  • Marek Kluz Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/ssc.2303

Słowa kluczowe:

praca socjalna, cnoty moralne, etyka, człowiek, obowiązek, postępowanie

Abstrakt

Praktyka pracy socjalnej wskazuje dziś na ogromną rolę cnót moralnych w spełnianiu zadań życiowych. Dlatego celem niniejszej publikacji będzie ukazanie z perspektywy etycznej fundamentalnych cnót, które są imperatywem owocnej i skutecznej pracy socjalnej. Do najważniejszych cnót moralnych należy zaliczyć: poszanowanie godności człowieka, odpowiedzialność, miłość bliźniego, miłosierdzie, sprawiedliwość, uczciwość, prawdomówność i sumienność. Wśród innych również znaczących cnót moralnych można wymienić: lojalność, szacunek, życzliwość, mądre rozsądzanie, wielkoduszność i solidarność. Wszystkie te cnoty, które stoją u podstaw skutecznej pracy socjalnej, będą przedmiotem niniejszych rozważań.

Bibliografia

Benedykt XV, Encyklika Deus caritas est.

Benedykt XVI, Encyklika Caritas in veritate.

Benedykt XVI, Rodzina niezastąpionym dobrem dla narodów. Przemówienie podczas czuwania modlitewnego (Walencja – 8.07.2006), „L’Osservatore Romano” wyd. pol., 9–10 (2006), s. 14–16.

Burzyk E., Odpowiedzialni za życie i miłość, Bielsko­‑Biała 1994.

Czechowska M., Tychmanowicz A., Orientacja na wartości pracowników socjalnych, „Peda­gogika Społeczna” 2–4 (2004), s. 131–138.

Czechowska­‑Bieluga M., Preferencja wartości a rozwój (wybrane zagadnienia), „Praca Socjalna” 2 (2007), s. 3–13.

Franciszek, Adhortacja Evangelii gaudium.

Franciszek, Encyklika Laudato si’.

Galarowicz J., Powołani do odpowiedzialności, Kraków 1993.

Jan Paweł II, Adhortacja Christifideles laici.

Jan Paweł II, Adhortacja Familiaris consortio.

Jan Paweł II, Encyklika Dives in misericordia.

Jasionek S., Wychowanie moralne, Kraków 2004.

Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 1994.

Keenan J. F., Cnoty na co dzień, tłum. B. Żak, Kraków 2003.

Kluz M., Prawda o godności człowieka fundamentem życia moralnego, „Tarnowskie Studia Teologiczne” 25 (2006) nr 1, s. 43–51.

Kodeks Etyczny Polskiego Towarzystwa Pracowników Socjalnych, w: Wprowadzenie do pomocy społecznej, red. T. Kaźmierczak, M. Łuczyńska, Warszawa 1996, s. 116–119.

Lévinas E., Etyka i nieskończony, tłum. B. Opolska­‑Kokoszko, Kraków 1991.

Łuczyńska M., O odpowiedzialności etycznej pracownika socjalnego, w: Wprowadzenie do pomocy społecznej, red. T. Kaźmierczak, M. Łuczyńska, Warszawa 1996, s. 97–136.

Mausch K., Kompetencje osobowościowe pracowników pomocy społecznej, „Praca Socjalna” 5 (2011), s. 3–13.

Mazurek J., Społeczno­‑prawne konsekwencje zasady godności osoby ludzkiej, „Chrześcijanin w Świecie” 6 (1989), s. 1–8.

Mielec B., Godność osoby ludzkiej, w: Chrześcijanin wobec… zagadnień społecznych, red. P. An­dryszczak, Kraków 2002, s. 14–19.

Nagórny J., Wezwanie do odpowiedzialności, w: Człowiek. Sumienie. Wartości, red. J. Nagórny, A. Derdziuk, Lublin 1997, s. 137–155.

Olech A., Etos zawodowy pracowników socjalnych. Wartości. Normy. Dylematy etyczne, Kato­wice 2006.

Ossowska M., Normy moralne. Próba systematyzacji, Warszawa 1985.

Sałustowicz P., Parę uwag na temat zanikania solidarności we współczesnym społeczeństwie, w: Pracownicy socjalni i wolontariusze a możliwość reformy pomocy społecznej, red. K. Marzec­‑Holka, Bydgoszcz 1998, s. 109–120.

Skorowski H., Godność osoby jako podstawa chrześcijańskiej koncepcji praw człowieka, „Col­lectanea Theologica” 62 (1992), s. 71–79.

Sroczyński W., O odpowiedzialności aksjologicznej pracownika socjalnego, „Praca Socjalna” 1 (2007), s. 3–13.

Surzykiewicz J., O etycznym wymiarze działalności pracownika socjalnego, „Problemy Opie­kuńczo­‑Wychowawcze” 5 (2003), s. 3–13.

Weber H., Spezielle Moraltheologie, Graz–Wien–Köln 1999.

Witek S., Miłość chrześcijańska w życiu człowieka, Warszawa 1983.

Wojtyła K., Miłość i odpowiedzialność, wyd. 2, Lublin 1982.

Pobrania

Opublikowane

2017-12-11

Numer

Tom 9 Nr 1 (2017): Rodzina

Dział

Dział tematyczny

Licencja

Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska. Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu),
  • utwór będzie dystrybuowany w sposób niekomercyjny,
  • nie będą tworzone utwory zależne.