“WHO ARE YOU, WHO AM I?” Does a psychologist need philosophy to better understand the sexual abuse of minors?
DOI:
https://doi.org/10.15633/pch.4243Słowa kluczowe:
Sexual abuse, sexual objectification, subjectivityAbstrakt
This article attempts to look at the issue of sexual abuse from an anthropological point of view because the attempts by various scholarly disciplines to describe and analyze the phenomenon of sexual abuse, including attempts to identify causes and effects, do not provide clear answers to the question of the nature of what happen in sexual abuse. The first steps of the analysis show the need for a philosophical reflection, and point to the directions of such a reflection which can help to understand that the harm inflicted on a young victim by sexual abuse consists in a damage at the “core of the person,” of his own subjectivity, of his own “self.” It is an “anthropological harm or damage” resulting from “becoming an object” for the abuser. It interrupts the process of becoming an autonomous subject who understand himself and is able to enter in a dialogical relationship with others.
The gist of the damage of child sexual abuse remains hidden behind the tangible long-term effects. These effects are often insurmountable during the victim’s lifetime. It indicates that we are dealing with damage to “who I am” – damage to the being of a sexually abused person. So, the person harmed in this way knows neither who I am – the person who experienced this harm, nor who you are – the perpetrator who harmed him and, in a sense, who the other is in general. Understanding the “anthropological harm” inflicted by sexual abuse clearly shows the challenge of the process of transitioning from the experience of “becoming an object” to discovering and rebuilding one’s own subjectivity, one’s own self, without denying the harm. Anthropological reflection concerns also the person of the perpetrator, who turned out to be the “bearer of evil.” Here, we have questions about intentionality, about responsibility for one’s actions, but also about the whole misery of a human being who, by objectifying another person, probably reduces himself to an object. Also, in the case of the perpetrator, understanding the process of becoming a perpetrator may help in the process of his resocialization, that is, the process of restoring his experience of his being as a free person open to meeting the other “you” who must not harmed.
Bibliografia
Adorno Th. W., Was bedeutet: Aufarbeitung der Vergangenheit DOI: Theodor20W20Adorno2020Was20heisst.pdf (blogsport.de) (09.01.2022).
Andresen A., Programmatik und Wirken pädosexueller Netzwerke am Beispiel Berlins – Einführung der Unabhängigen Kommission zur Aufarbeitung sexuellen Kindesmissbrauch, pp. 6, in: I. Hax, S. Reiß: Programmatik und Wirken pädosexueller Netzwerke in Berlin – eine Recherche, Berlin 2021.
Babu S., From Restoration of the self to the recovery of Human Mystery, Bangalore 2014.
Baran B., Filozofia dialogu, Krakow 1991.
Bartky S., Femininity and Domination. Studies in the Phenomenology of Oppression, New York 1990.
Beisert M., Kazirodztwo. Rodzice w roli sprawców, Warszawa 2004.
Beisert M., Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia, Sopot 2012.
Bove L., Giulia e il lupo. Storia di un abuso sessuale nella Chiesa, Milano 2016.
Brison S., Aftermath: Violence and the Remaking of a Self, Princeton 2002.
Brison S., Outliving Oneself: Trauma, Memory, and Personal Identity in: ed. Diana T. Meyers, Feminists Rethink the Self (Feminist Theory and Politics Series) Boulder, CO, 1996.
Brison S., The Uses of Narrative in the Aftermath of Violence, in: ed. Claudia Card, Essays in Feminist Ethics and Politics, Lawrence 1999, pp. 200–225.
Brison S., Trauma Narratives and the Remaking of the Self, in: eds. Bal M., Crewe J., and Spitzer L., Acts of Memory, Hanover 1999, pp. 39–54.
Council of Europe Convention, Protection of Children against Sexual Exploitation and Sexual Abuse, Strasbourg 2012. DOI: 1680794e97 (coe.int) (09.01.2022).
Convention of the Rights of the Child DOI: A/RES/44/25 – E – A/RES/44/25 -Desktop (undocs.org) (09.01.2022).
Cooper-White P., Denial, Victims, and Survivors: Post-Traumatic Identity Formation and Monuments in Heaven, “The Journal of Pastoral Theology” 22(1), (2012), pp. 2-1-2-16.
Czub M., Zrozumieć dziecko wykorzystane seksualnie, Sopot 2015.
Declaration of the Rights of the Child DOI: A/RES/1386%20(XIV) – E – A/RES/1386%20(XIV) -Desktop (undocs.org) (09.01.2022).
Dorrzapf R., Eros, małżeństwo, Lucyper w pludrach. Dzieje obyczajowości seksualnej, Gdynia 1997.
Dworkin A., Pornography: Men Possessing Women, London 1981.
Dworkin A., Woman Hating, New York 1974.
Fiasse G., Ricoeur’s Hermeneutics of the Self: On the In-between of the Involuntary and the Voluntary, and Narrative Identity, “Philosophy Today” Vol 58, (2014) Iss. 1, pp. 39–51.
Gielarowski A., Grzywacz R., Między przedmiotowością a podmiotowością: intencjonalność w fenomenologii francuskiej, Kraków 2011.
Grzegorek T., Tożsamość a poczucie tożsamości. Próba uporządkowania problematyki, pp. 56nn, in: ed. A. Gałdowa: Tożsamość człowieka, Kraków 2000, pp. 53–70.
Guidelines for medico-legal care for victims of sexual violence, Geneva 2003.
Holroyd J., Sexual Objectification: the unlikely alliance of feminism and Kant, DOI: Wayback Machine (archive.org) (09.01.2022).
Imieliński K. (ed): Seksuologia społeczna, Warszawa 1977.
Kalsched D., Early Trauma and the Transpersonal: Evolving Stages in Suffering the Ego-Self Relationship, “Union Seminary Quarterly Review” Vol. 51, Nos. 3–4, (1998), pp. 63–90.
MacKinnon C., Feminism Unmodified, Harvard 1987.
MacKinnon C., Toward a Feminist Theory of the State, Harvard 1989.
Langton R., Sexual solipsism: philosophical essays on pornography and objectification. Oxford 2009.
Nussbaum M., Objectification pp. 249–291, “Philosophy & Public Affair” Vol. 24, No. 4, (1995). DOI: Objectification (uoc.gr) (09.01.2022).
Papadaki E., Sexual Objectification: From Kant to Contemporary Feminism, “Contemporary Political Theory” 6 (3), pp. 330–348 (2007).
Papadaki E., Feminists Perspectives of Objectification, in: Stanford Encyclopedia of Philosophy, 2019. DOI: Feminist Perspectives on Objectification (Stanford Encyclopedia of Philosophy) (09.01.2022).
Papadaki E., Understanding Objectification: Is There Special Wrongness Involved in Treating Human Beings Instrumentally?, “Prolegomena” 11 (1) (2012): 5–24 DOI: Prolegomena 2012-1. – 4. korektura.pdf (srce.hr) (09.01.2022).
Pryor D. W., Pedofilia. 30 wywiadów z pedofilami, Sopot 2014.
Sajkowska M., Wykorzystywanie seksualne dzieci Ustalenia terminologiczne, skala zjawiska, oblicza problemu społecznego, “Dziecko Krzywdzone” Vol 1 nr 1(2002), pp. 5–28.
Snapp-Killian S., The difference between a victim a survivor! DOI: The difference between a victim and a survivor! – justus (justuslove.org) (09.01.2022).
Stock K.,: Sexual objectification, in: Sussex Research Online, 2015. DOI: Sexual_objectification_AnalysisStock.pdf (sussex.ac.uk) (09.01.2022).
Thompson R., Broken Pieces, e-book, 2016.
Thompson R., Broken Places, Seattle 2012.
Tischner J., Filozofia dramatu, Kraków 2012.
Whitfield B., Victim to Survivor, then Thriver: Carole’s Story – Hope for Survivors of Childhood Trauma, Abuse or Neglect, Pennington 2011.
Zabin A., Rozmowy z pedofilem, Poznań 2021.
https://www.aufarbeitungskommission.de/ (09.01.2022).
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).