Violation of the Obligation of Residence According to the 1983 Code of Canon Law
DOI:
https://doi.org/10.15633/pch.4245Słowa kluczowe:
Offences against special obligations, diocesan bishop, pastor, sanctionsAbstrakt
The obligation of residence is the obligation to reside in a specific territory on a permanent basis in connection with holding an ecclesiastical office. The delict of violation of the obligation of residence is penalized under can. 1396 of the 1983 Code of Canon Law and is strictly linked to the entrusted ecclesiastical office such as: cardinals holding specific offices in the Roman Curia, diocesan bishop, coadjutor bishop, auxiliary bishop, diocesan administrator, pastor, parochial administrator and a group of clerics administering the parish in solidum, parochial vicar. Violation of the obligation of residence is subject to a mandatory penalty. The gravest penalty provided for by the ecclesiastical legislator is the privation of ecclesiastical office.
Bibliografia
Codex Iuris Canonici auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus (25.01.1983), AAS 75 (1983), part II, pp. 1–317.
Congregazione per i Vescovi, Direttorio per il minister pastorale dei vescovi Apostolorum successores (22.02.2004), Città del Vaticano 2004, ed. Libreria Editrice Vaticana.
Bernal Pascual J., Przestępstwa przeciwko specjalnym obowiązkom, in: P. Majer (ed.), Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, Kraków 2011, ed. Wolters Kluwer Polska, pp. 1041–1044.
Green T.J., Chapter III. The Cardinals of the Holy Roman Church [cc. 349–359], in: J.P. Beal, J.A. Coriden, T.J. Green (eds.), New Commentary on the Code of Canon Law, New York, N.Y./Mahwah, N.J. 2000, ed. Paulist Press, pp. 464–475.
Green T.J., Title V. Delicts against Special Obligations [can. 1392–1396], in: J.P. Beal, J.A. Coriden, T.J. Green (eds.), New Commentary on the Code of Canon Law, New York, N.Y./Mahwah, N.J. 2000, ed. Paulist Press, pp. 1596–1601.
Krukowski J., Biskupi koadiutorzy i pomocniczy, in: J. Krukowski (ed.), Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. Vol. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I. Wierni chrześcijanie. Część II. Ustrój hierarchiczny Kościoła, Poznań 2005, ed. Pallottinum, pp. 264–272.
Krukowski J., Parafie, proboszczowie i wikariusze parafialni, in: Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. Vol. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I. Wierni chrześcijanie. Część II. Ustrój hierarchiczny Kościoła, Poznań 2005, ed. Pallottinum, pp. 409–463.
Renken J.A., Chapter II. Bishops [cc. 375–411], in: J.P. Beal, J.A. Coriden, T.J. Green (eds.), New Commentary on the Code of Canon Law, New York, N.Y./Mahwah, N.J. 2000, ed. Paulist Press, pp. 374–546.
Sitarz M., Obowiązek rezydencji, in: M. Sitarz (ed.), Leksykon Prawa Kanonicznego, Lublin 2019, ed. Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, col. 1901–1903.
Skonieczny P., Pojęcie zamieszkania w obowiązującym prawie kanonicznym, “Annales Canonici” 15 (2019), no. 1, pp. 49–74.
Syryjczyk J., Kanoniczne prawo karne. Część szczególna, Warszawa 2003, ed. Wydawnictwo UKSW.
Wieczorek M., Obowiązek rezydencji biskupa diecezjalnego w aktualnym prawodawstwie Kościoła, “Veritati et Caritati” 6 (2016), pp. 107–119.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
