Kim jest proboszcz zakonny? O relacji między przełożonym zakonnym a proboszczem w parafii powierzonej instytutowi zakonnemu

Autor

  • Piotr Skonieczny Uniwersytet Papieski św. Tomasza z Akwinu Angelicum, Rzym

DOI:

https://doi.org/10.15633/acan.630

Słowa kluczowe:

religious pastor, religious parish, local Superior, canon law, parish

Abstrakt

This article presents the problematic concerning the relationship between the local Superior and the religious pastor in a parish entrusted to a religious institute, when these offices are not held by the same person. The Author presents briefly a historical evaluation of the concept of the religious parish, i.e. the movement from the beneficium to the communitas. According to the Author there are 3 principles organising this commitment: the salvation of souls, the work (opus) of the institute, and the principle of conserving religious identity. Following these principles, the Author expresses his opinion regarding the limitation of the religious pastor as “pastor proprius paroeciae”, and emphasises the fact that the religious pastor is first of all a religious, without any special rights in the religious community. Lastly, according to the Author, it would be better for religious life to use the canonical office of moderator rather than that of the pastor (cf can. 517, 1983 CIC 1983).

Bibliografia

Delgado C., De relationibus inter parochum religiosum et eius superiores regulares (cum respecto particulari ad ius speciale O.F.M.), Romae 1940.

Dunn K. J., The Commitment of a Parish to Religious in the 1983 Code of Canon Law by Means of a Written Agreement, Romae 1992.

Mamede V., O convênio entre os bispos diocesanos e os superiores maiores dos institutos religiosos clericais a teor do cânone 520 § 2, „Commentarium pro Religiosis et Missionariis” 84 (2003) nr 1–4, s. 69–106.

D’Ostilio F., Il parroco religioso. Origine ed evoluzione storica della parrocchia religiosa. Figura giuridica del parroco religioso, Città del Vaticano 2000.

Palmieri A., Parishes Entrusted to the Care of Religious: Starting Afresh from Christ, [w:] Canon Law Society of America Proceedings 2002, Washington DC 2002, s. 209–239.

De Paolis V., De paroeciis institutis religiosis commissis vel committendis, „Periodica de re morali, canonica, liturgica” 74 (1985) nr 1–3, s. 389–417.

De Paolis V., Schema tipo di convenzione per l’affidamento delle parrocchie ai religiosi, „Informationes SCRIS”12 (1986), s. 133–150, 233–259.

De Paolis V., Vita religiosa e parrocchia. Criteri giuridici, [w:] Vita religiosa e parrocchia. Atti della XXIV Assemblea Generale CISM, Collevalenza (PG) 12–16 Novembre 1984, a cura di Segreteria CISM, Roma 1985, s. 154–178.

Podlecki Z., Niektóre aspekty relacji prawnych między klasztorem a parafią przy klasztornym kościele parafialnym, „Roczniki Nauk Prawnych” 9 (1999) z. 2, s. 61–71.

Primetshofer B., Relacje prawne między klasztorem a parafią przy klasztornym kościele parafialnym, [w:] Służba i praca. Materiały II Międzynarodowego Sympozjum Prawa Zakonnego (Lublin, 17–18 X 1994), red. B. W. Zubert, E. Szczot, Lublin 1996, s. 153–189.

Sobański R., Powierzenie parafii zakonnikom wg motu proprio „Ecclesiae Sanctae”, „Prawo Kanoniczne” 11 (1968) nr 1–2, s. 61–80.

Pobrania

Opublikowane

2014-05-01

Numer

Tom 10 (2014)

Dział

Artykuły

Licencja

Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrót oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).