Medialne autorytety młodych
DOI:
https://doi.org/10.15633/ssc.2459Słowa kluczowe:
autorytet, idol, fascynacje, moda, , mediaAbstrakt
Świat ludzi młodych bardzo często myli pojęcie autorytetu z nowym, medialnie uwarunkowanym zjawiskiem idola. Istnieje zasadnicza różnica między idolem a autorytetem. Autorytet łączy się z szacunkiem i uznaniem dla talentów i zdolności danej osoby. Autorytet ma pewną pozycję, jest wypracowany i osiągnięty wysiłkiem, ma pozytywne znaczenie w rozwoju osobowości odbiorcy, zawsze prowadzi do dobra (nieraz pomimo ostrych prawd i surowych wymagań), a z jego zdaniem powinno się liczyć. Pozycja idola jest natomiast oparta na fascynacji, dotyczy nie tylko osoby, ale jej pozycji (chce się być na jej miejscu), nie bierze się pod uwagę wysiłku i poświęcenia dla osiągnięcia sukcesu porównywalnego z osiągnięciami idola, który cieszy się łatwym poklaskiem zdobytym przez uwiedzenie publiczności.Bibliografia
Ams, Folklor, pop i rock, „Dziennik Polski” 2003 nr 104 (17 897), s. 6.
Armstrong L., Królestwo Barbie, „Los Angeles Times” 18 XI 2008, za: „Forum” 2008 nr 50, s. 30–33.
Bialecka B., Ofiary brudnej sieci, „Polonia Christiana” 2012 nr 25, s. 45–47.
Biel K., Dylematy młodzieży, czyli ponowoczesne kroczenie ku dorosłości, w: Młodzież wobec ponowoczesności, red. M. Duda, Kraków 2009, s. 73–86.
Biesinger A., Jak rozmawiać z dzieckiem o Bogu?, przekł. S. Jopek, Kraków 1998.
Błasiak A., Młodzież wobec aksjologicznych dylematów współczesności, w: Młodzież wobec ponowoczesności, red. M. Duda, Kraków 2009, s. 35–52.
Borek E., Dziecko jako klient, „Dziennik Polski”, 5 X 1995, s. 13.
Borkowska A., Macander D., System reagowania w szkole na ujawnienie cyberprzemocy, „Dziecko Krzywdzone” 2009 nr 1 (26), s. 131–140.
Burrell M.C., Wyzwanie kultów, w: Nie wszyscy są jednego ducha, Warszawa 1988.
Calster van S., Środki masowego przekazu: wychowanie alternatywne, „Communio” 1992 nr 3 (69), s. 94–114.
Castaldo G., Ziemia obiecana. Kultura rocka 1954–1994, przekł. J. Uszyński, Kraków 1997.
Chrzanowska D., Czy nauka nawyków kulturowych może być zabawą?, w: 50 tajemnic o naszych dzieciach, pod red. D. Chrzanowskiej, Warszawa 1985, s. 72–74.
Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, przekł. B. Wojciszke, Gdańsk 1994.
Cieśla J., Wiara po swojemu, „Polityka” 2015 nr 30, s. 28–30.
Fiske J., Postmodernizm i telewizja, w: Pejzaże audiowizualne, pod red. A. Gwoździa, Kraków 1997, s. 163–174.
Florek-Moskal M., Teleinfekcja, „Wprost” 2007 nr 23, s. 72–73.
Gawrońska M., Chcę być kochana jak Hannah Montana, „Newsweek Polska” 2009 nr 20, s. 70–74.
Gontek A., Mały ekran… wielkie zło. Wpływ telewizji na psychikę małych dzieci, „Zeszyt Instytutu Edukacji Narodowej” 1999 nr 6, s. 63–69.
Górny G., Byłam w sekcie, „Polska–Dzisiaj. Chrześcijański Miesięcznik Społeczny” nr 1, 15 X–15 XI 1995, s. 13.
Herma D., Dobre e-maniery, „Polityka” 2014 nr 32, s. 91–93
Hubert M., Djtechnoidol, „Machina” 1998 nr 5 (26), s. 54–57.
Instytut Statystyki Koscioła Katolickiego, Młodzież Warszawym – pokolenie pontyfikatu Jana Pawła II, Warszawa 2005.
Izdebska J., Media elektroniczne we współczesnej rodzinie, w: Rodzina w kontekście współczesnych problemów wychowawczych, red. B. Suchacka, Kraków 2008, s. 301–310.
Jan Paweł II, Do młodych całego świata. List apostolski Ojca Świętego Jana Pawła II z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży, Rzym 1985.
Jan Paweł II, List do rodzin, Watykan 1995.
Jan Paweł II, Telewizja w rodzinie: kryteria wlaściwego wyboru programów. Orędzie na XXVIII Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, „L’Osservatore Romano” 1994, nr 4, s. 7–9.
Kalinowski M., Sataniści, rastafariane, skiny i inni, „Opieka–Wychowanie–Terapia” 1990 nr 1–2, s. 57–61.
Kamiński I., Konsumenci światła i powietrza, czyli zwolennicy niejedzenia – inedycy, w: Duchowość Dalekiego Wschodu a chrześcijaństwo. Dialog czy konfrontacja?, red. I. Kamiński, J. Kulwicka-Kamińska, J. Perszona, Toruń 2014 (Hinduistyczno-Symilatywne Idee i Alternatywne Ruchy Religijne na Zachodzie, 3), s. 41–53.
Koperska L., Wychowanie religijne małego dziecka, „Emaus” 1993 nr 2 (18), s. 8–11.
Krajewski A., Plemiona ziemi niczyjej, „Polityka” 1988 nr 12, s. 5.
Kucharczak P., TV do pudła, „Gość Niedzielny” 2011 nr 42, s. 42–43.
Kucharczyk F., Otwarcie wyjściowe, „Gość Niedzielny” 2007 nr 23, s. 12.
Kwarciak B., Co trzeba wiedzieć o reklamie, Kraków 1997, s. 238–239.
Malesa D., Dziecinada, „Newsweek Polska” 2010 nr 39, s. 104–107.
Mastalski J., Przyszłość nastolatka. Perspektywa pedagogiczna, „Pedagogika Katolicka” 2007, nr 1a (numer specjalny), s. 90–91.
Mastalski J., Samotność globalnego nastolatka, Kraków 2007.
Morawski S., Postmodernizm – co to za zwierz, „Principia” 1992 t. 6, s. 44.
Nagórny J., Dziecko wśród mediów. Wychowanie w rodzinie do korzystania ze środków społecznego przekazu, Częstochowa 2004.
Nyc I., Blondynka wszech czasów, „Wprost” 2009 nr 3, s. 124–125.
Ozminkowski V., Dominik I., Dziecko w w czasach paranoi, „Newsweek Polska” 2008 nr 35, s. 62–66.
Paleczny T., Kontestacja. Formy buntu we współczesnym społeczeństwie, Kraków 1997.
Pasterniak W., Przestrzeń edukacyjna, Zielona Góra 1995.
Pawłowski W., Charakterystyka środków społecznego przekazu, w: Nowe perspektywy, nowe wyzwania, nowe zagrożenia. Materiały do programów edukacyjnych Stowarzyszenia Chrześcijańskich Dzieł Wychowania, z. 1, Kraków 1999, s. 21–30.
Piast K. P., Elementy demoniczne w muzyce rockowej. Na podstawie literatury polskiej i zagranicznej, w: Satanizm – rock – narkomania – seks, pod red. A. J. Nowaka, Lublin 1999, s. 183–185.
Piotrowska A., Złe bajki, „Przekrój” 2011 nr 42, s. 20–22.
Plesnar Ł. A., Baśniowy świat reklamy, w: Ze świata reklamy, pod red. A. S. Barczaka, A. Pitrusa, Kraków 1999, s. 46–53.
Podlewska J., Odpowiedzialność prawna za cyberprzemoc w stosunku do nieletnich, „Dziecko Krzywdzone” 2009 nr 1 (26), s. 47–56.
Poznańska M.W., Wychowanie wobec New Age, w: Oblicza nowej duchowości. Materiały XXIII Ogólnopolskiego Seminarium Estetycznego New Age, pod red. M. Gołaszewskiej, Kraków–Mogilany 1995, Kraków 1995, s. 37–45.
Prokopiuk J., Ścieżki wtajemniczenia Gnosis aeterna, Warszawa 2000.
Raś D., Gry komputerowe i telewizja jako zagrożenie społecznych kontaktów uczniów, w: Psychopatologia i psychoprofilaktyka. Przejawy narkomanii, alkoholizmu, zaburzeń psychicznych w rodzinie i szkole oraz możliwości im przeciwdziałania, pod red. A. Margasińskiej, B. Zajęckiej, Kraków 2000, s. 161–172.
Reims S., Nie do zdarcia, „Le Point” 2 XI 2001, za: „Forum” 2001 nr 48, s. 42–43.
Rembierz M., Etyka wobec postmodernistycznej „nocy aksjologicznej”, w: Co się dzieje z wartościami? Próba diagnozy, red. E. Okońska, K. Staciewicz, Poznań 2009, s. 91–102 (Colloquia Disputationes, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza Wydział Teologiczny).
Rotkiewicz M., Kleks na umyśle, „Polityka” 2012 nr 9, s. 27–28.
Sapir E., Moda, w: Antropologia kulturowa. Zbliżenie epok i problemów. Wybór tekstów, red. K. J. Brozi, Lublin 1995, s. 123–131.
Sarzyński P., Ekscentrycy, „Polityka” 2003 nr 17 (2398), s. 56–58.
Sobierajska W., Cyberprzemoc w doświadczeniach Helpline.org.pl, „Dziecko Krzywdzone” 2009 nr 1 (26), s. 141–149.
Solecka M., W świecie dziecka nie ma litości dla matki, „Newsweek Polska” 2008 nr 35, s. 66–67.
Stasiak P., Czary marek, „Polityka” 2010 nr 23, s. 38–43.
Stasiak P., Jak wychować dzieci (w sieci), „Polityka” 2012 nr 22, s. 90–92.
Stoltz K., Kościół na przełomie wieków. Raport, „Rzeczpospolita” 2003 nr 23, s. 7.
Szulc A., Seks, kłamstwa i rany na rękach, „Newsweek Polska” 2014 nr 14, s. 42–44.
Świda H., Młodzież licealna. Analiza wybranych klas warszawskich w latach 1956–1958, Warszawa 1963.
Thorne T., Słownik pojęć kultury postmodernistycznej. Mody–kulty–fascynacje, przeł. Z. Batko, Warszawa 1995.
Traciewicz J., Wakacje na pokaz, „Polityka” 2015 nr 33, s. 15–17.
Trojan E., Relacje rodzinne graczy komputerowych, „Wychowawca” 2011 nr 2, s. 16–19.
Ulfik-Jaworska I., Czy gry komputerowe mogą być niebezpieczne?, „Wychowawca” 2002 nr 1 (109), s. 12–15.
Wiórka B., Religijność Polaków w III RP. Komunikat z badań CBOS-u, BS/39/1999, Warszawa 1999.
Wojtasik Ł., Przemoc rówieśnicza z użyciem mediów elektronicznych–wprowadzenie do problematyki, „Dziecko Krzywdzone” 2009 nr 1 (26), s. 7–11
Wojtasik Ł., Rodzice wobec zagrożeń dzieci w Internecie, „Dziecko Krzywdzone” 2009 nr 1 (26), s. 90–99.
Wolak J., Mitchell K., Finkelhor D., Czy nękanie za pośrednictwem Internetu jest formą przemocy rówieśniczej. Analiza zjawiska nękania online przez znajomych rówieśników i przez sprawców znanych wyłącznie z sieci, „Dziecko Krzywdzone” 2009 nr 1 (26), s. 57–77.
Wrzesień A., Profilaktyka cyberprzemocy – przykłady działań z Polski i świata, „Dziecko Krzywdzone” 2009 nr 1 (26), s. 119–129.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska. Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu),
- utwór będzie dystrybuowany w sposób niekomercyjny,
- nie będą tworzone utwory zależne.
