Zmarli i Facebook. Wirtualna społeczność żałoby
DOI:
https://doi.org/10.15633/ssc.3337Słowa kluczowe:
Facebook, zmarli, kultura funeralna, żałoba, pamięć o zmarłych, wirtualna społeczność żałobyAbstrakt
W tej postępującej wirtualizacji przyszedł czas także na sferę związaną ze śmiercią, która w naturalny sposób dołączyła do cyberrzeczywistości, kształtującej nowy wymiar praktyk upamiętniająco-żałobnych obecnych w kulturze funeralnej. Internet stał się nie tylko nośnikiem pamięci, ale także miejscem kreowania jej nowych form. W artykule podjęto próbę zidentyfikowania i ogólnej charakterystyki przejawów aktywności polskich użytkowników portalu Facebook związanej z pamięcią o bliskich zmarłych, w kontekście możliwości udostępnianych przez sam portal. Metodologia pracy objęła analizę literatury przedmiotu oraz przegląd portalu z perspektywy medioznawczej, bez uwzględnienia perspektywy religijnej.
Bibliografia
Arnold M. i in., #Funeral and Instagram: death, social media, and platform vernacular, „Information Communication and Society” 18 (2015) nr 3, s. 255–268, doi:10.1080/1369118X.2014.987152. https://www.researchgate.net/publication/269998238_Funeral_and_Instagram_Death_Social_Media_and_Platform_Vernacular (3.05.2018).
Bates D., Facebook will become the world’s biggest virtual graveyard with more profiles of dead people than living users by the end of the century, say experts, „Daily Mail” 6.03.2016, http://www.dailymail.co.uk/news/article-3479288/Facebook-world-s-biggest-virtual-graveyard-profiles-dead-people-living-users-end-century-say-experts.html (4.06.2018).
Brubaker J. R., Hayes G. R., Dourish P., Beyond the Grave: Facebook as a Site for the Expansion of Death and Mourning, „The Information Society” 29 (2013) nr 3, s. 152–163.
Centrum pomocy Facebooka, https://www.facebook.com/help (10.05.2018).
Cyrek B., Kultura funeralna w cyberprzestrzeni. Co łączy wirtualne cmentarze i media społecznościowe?, „Kognitywistyka i Media w Edukacji” (2017) nr 2, s. 92–100, https://www.academia.edu/35606877/Kultura_funeralna_w_cyberprzestrzeni._Co_łączy_wirtualne_cmentarze_i_media_społecznościowe (3.05.2018).
Dobler R., Ghosts in the Machine: Mourning the MySpace Dead, w: Folklore and the Internet. Vernacular Expression in a Digital World, ed. T. Blank, Colorado 2009, s. 175–193.
Giaxoglou K., Language and affect in digital media: Articulations of grief in online spaces for mourning, w: Opening New Lines of Communication in Applied Linguistics, eds. N. Bermingham, S. Brennan, B. O’Rourke, London 2014, s. 161–170.
Gierwazik M., Martyniak K., (Nie)Prawdziwi żałobnicy. Wirtualne cmentarze, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego” (2011) nr 28, s. 231–238, http://www.wneiz.pl/nauka_wneiz/studia_inf/28–2011/si-28–231.pdf (3.05.2018).
Hallam E., Hockey J., Death, Memory and Material Culture, Oxford 2001.
Helland Ch., Popular Religion and the World Wide Web: A Match Made in (Cyber) Heaven, w: Religion Online: Finding Faith on the Internet, eds. L. L. Dawson, D. E. Cowan, New York–London 2004, s. 255–272.
Kamińska M., „[`] [`] [`]:(((:*…”. Praktyki żałobne w internecie, „Kultura i Historia” (2012) nr 23, http://www.kulturaihistoria.umcs.lublin.pl/archives/4803 (3.05.2018).
Kolbuszewski J., Cmenatrze, Wrocław 1996.
Malicki K., Wirtualne wspólnoty pamięci. Przeszłość i pamięć zbiorowa w przestrzeni Internetu, „Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy” (2011) nr 22, s. 254–259.
Niżnik W., Social media 2016, https://ircenter.com/social-media-2016/ (1.05.2018).
Ostaszewska A., Popkulturowe ramy tożsamości. Media, kultura popularna, internet jako nowe środowiska kształtowania tożsamości, Ośrodek Rozwoju Edukacji 2012, http://www.bc.ore.edu.pl/Content/666/popkulturowe+ramy+tosamoci.pdf (8.06.2018).
Siuda P., Społeczności wirtualne. O wspólnotowości w społeczeństwie sieciowym, w: Oblicza Internetu, Internet w przestrzeni komunikacyjnej XXI wieku, red. M. Sokołowski, Elbląg 2006, s. 179–186.
Tanaś S., Miejsce cmentarzy w turystyce kulturowej – wokół problemu badawczego, „Turystyka Kulturowa” (2008) nr 2, s. 4–16.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
