Postulat infoetyki. Infoetyka jako prawo miłości dla współczesnej mediosfery
DOI:
https://doi.org/10.15633/ssc.450Słowa kluczowe:
infoetyka, etyka, etyka chrześcijańska, prawo moralne, dziennikarstwo, nowe mediaAbstrakt
Współczesna przestrzeń medialna ze względu na pojawianie się w niej nowych technologii informacyjnych mających specyficzne cechy, potrzebuje ponownego podjęcia zagadnienia etyki mediów, szczególnie etyki dziennikarskiej. Stąd postulat infoetyki przedstawiony przez papieża Benedykta XVI. Nie jest to dziedzina nowa, ponieważ odwołuje się do Prawa Bożego i osiągnięć chrześcijańskiej etyki, także tej dziennikarskiej. Tym samym traktujemy ją jako z jednej strony etykę normatywną z warunkującymi normy wartościami, a z drugiej jako prawo moralne odwołujące się do fundamentów myśli chrześcijańskiej. Ujęta w takie ramy infoetyka dotyczy niespotykanych dotąd problemów zarówno internetu, jak i tradycyjnych mediów. Zmiany charakteru pracy dziennikarza to powód formułowania uzupełnionych kodeksów etycznych. Same zasady w nich formułowane jednak nie wystarczą. Dlatego podstawowym kryterium infoetycznym, ale także każdego postępowania etycznego, jest miłość.Bibliografia
Augustyn św., O naturze dobra, [w:] Dialogi i pisma filozoficzne, Warszawa 1954, s. 169–187.
Baczyński A., Człowiek w sieci mediów. Infoetyka zamiast „audience”, „Studia Socialia Cracoviensia” 2010, nr 2, s. 49–60.
Baudrillard J., Le Xerox et l’infini, „Traverses” 1988, nr 44/45.
Benedykt XVI, Szukanie prawdy, by się nią dzielić. Orędzie na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, „L’Osservatore Romano” 2008, nr 3, s. 9.
Ciżkowicz B., Ciemne strony sieci, [w:] Media i społeczeństwo – nowe strategie komunikacyjne, red. M. Sokołowski, Toruń 2008, s. 304–313.
Czarnecki P., Etyka mediów, Warszawa 2008.
Drożdż M., Etyczne orientacje w mediosferze, Tarnów 2006.
Goban-Klas T., Cywilizacja medialna. Geneza, ewolucja, eksplozja, Warszawa 2005.
Grabowski R. F., Konflikt między prawem do intymności i życia prywatnego a prawem do informacji, [w:] Dziennikarski etos. Z wybranych zagadnień deontologii dziennikarskiej, red. Z. Kobylińska, Olsztyn 1996, s. 186–209.
Horton D., Wohl R., Mass communication and para-social interaction: observations on intimacy at a distance, „Psychiatry” 1956, nr 19, s. 215–229.
Jastrzębski J., Etyka dziennikarska i nowe media, [w:] Nowe media – nowe w mediach, red. I. Borkowski, A. Woźny, Wrocław 2001, s. 34–45.
Kant I., Uzasadnienie metafizyki moralności, Warszawa 1984.
Levinson P., Nowe nowe media, Kraków 2010.
Miczka T., Multimedia – „multi” w mediach… Nowe szanse i zagrożenia kultury i komunikacji, [w:] Kultura, język, edukacja, red. R. Mrózek, Katowice 1998, s. 38–51.
O’Neill O., Etyka Kantowska, [w:] Przewodnik po etyce, przeł. W. Bober, red. P. Singer, Warszawa 1998, s. 214–225.
Raś D., Nowe media, nowe społeczności, nowa etyka?, [w:] Na skrzyżowaniu dróg, red. J. Mastalski, B. Mielec, Kraków 2011, s.61–75.
Ratzinger J., Prawda, wartości, władza. Kiedy społeczeństwo można uznać za pluralistyczne, Kraków 1996.
Sareło Z. Media w służbie osoby. Etyka społecznego komunikowania, Toruń 2002.
Sobczyk D., Sposoby porozumiewania się w Internecie, [w:] Komunikacja społeczna w świecie wirtualnym, red. M. Wawrzak-Chodaczek, Toruń 2008, s. 50–60.
Struzik E., Problem komunikacji w rzeczywistości wirtualnej…, [w:] Człowiek a światy wirtualne, red. A Kiepasa, M. Sułkowska, M. Wołek, Katowice 2009, s. 92–107.
Ślipko T., Zarys etyki ogólnej, Kraków 2002.
Tischner J., Myślenie według wartości, Kraków 2000.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2013 Paulina Biegaj
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
