Integrująca rola dochodzenia do porozumienia w teorii działania komunikacyjnego Jürgena Habermasa
DOI:
https://doi.org/10.15633/ssc.758Słowa kluczowe:
Jürgen Habermas, teoria działania komunikacyjnego, dochodzenie do porozumieniaAbstrakt
Jürgen Habermas, doceniając, rolę epoki oświecenia jednocześnie zdawał sobie sprawę z trudności, z którymi musi zmierzyć się odziedziczony po niej prymat racjonalności. Niewystarczalność jej instrumentalnego rozumienia doprowadziła niemieckiego filozofa do sformułowania teorii działania komunikacyjnego. W niej to dochodzenie do porozumienia stało się podstawą działania, zastępując i uzupełniając Weberowską koncepcję działania. Co więcej, to właśnie w języku, a właściwie w całym procesie komunikacji ujawniła się złożoność społecznej rzeczywistości. Waga tych teoretycznych rozważań została przez samego Habermasa ukazana w refleksji bioetycznej, dotyczącej głównie zagadnienia eugeniki.Bibliografia
Elliott A., Współczesna teoria społeczna: wprowadzenie, przekł. P. Tomanek, Warszawa 2011.
Giddens A., Nowe zasady metody socjologicznej, przekł. G. Woroniecka, Kraków 2009.
Habermas J., Filozoficzny dyskurs nowoczesności, przekł. M. Łukasiewicz, Kraków 2000.
Habermas J., Moderna – niedokończony projekt, [w:] Postmodernizm a filozofia: wybór tekstów, red. S. Czerniak, A. Szahaj, przekł. D. Domagała i in., Warszawa 1996, s. 273–295.
Habermas J., Przyczynek do krytyki rozumu funkcjonalnego. Teoria działania komunikacyjnego, t. 2, przekł. A. M. Kaniowski, Warszawa 2002.
Habermas J., Przyszłość natury ludzkiej. Czy zmierzamy do eugeniki liberalnej?, przekł. M. Łukasiewicz, Warszawa 2003.
Habermas J., Racjonalność działania a racjonalność społeczna. Teoria działania komunikacyjnego, t. 2, przekł. A. M. Kaniowski, Warszawa 1999.
Tischner J., Spór o istnienie człowieka, Kraków 2011.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2015 Aneta Krupka
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska. Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu),
- utwór będzie dystrybuowany w sposób niekomercyjny,
- nie będą tworzone utwory zależne.
