Integrująca rola dochodzenia do porozumienia w teorii działania komunikacyjnego Jürgena Habermasa
DOI:
https://doi.org/10.15633/ssc.758Słowa kluczowe:
Jürgen Habermas, teoria działania komunikacyjnego, dochodzenie do porozumieniaAbstrakt
Jürgen Habermas, doceniając, rolę epoki oświecenia jednocześnie zdawał sobie sprawę z trudności, z którymi musi zmierzyć się odziedziczony po niej prymat racjonalności. Niewystarczalność jej instrumentalnego rozumienia doprowadziła niemieckiego filozofa do sformułowania teorii działania komunikacyjnego. W niej to dochodzenie do porozumienia stało się podstawą działania, zastępując i uzupełniając Weberowską koncepcję działania. Co więcej, to właśnie w języku, a właściwie w całym procesie komunikacji ujawniła się złożoność społecznej rzeczywistości. Waga tych teoretycznych rozważań została przez samego Habermasa ukazana w refleksji bioetycznej, dotyczącej głównie zagadnienia eugeniki.Bibliografia
Elliott A., Współczesna teoria społeczna: wprowadzenie, przekł. P. Tomanek, Warszawa 2011.
Giddens A., Nowe zasady metody socjologicznej, przekł. G. Woroniecka, Kraków 2009.
Habermas J., Filozoficzny dyskurs nowoczesności, przekł. M. Łukasiewicz, Kraków 2000.
Habermas J., Moderna – niedokończony projekt, [w:] Postmodernizm a filozofia: wybór tekstów, red. S. Czerniak, A. Szahaj, przekł. D. Domagała i in., Warszawa 1996, s. 273–295.
Habermas J., Przyczynek do krytyki rozumu funkcjonalnego. Teoria działania komunikacyjnego, t. 2, przekł. A. M. Kaniowski, Warszawa 2002.
Habermas J., Przyszłość natury ludzkiej. Czy zmierzamy do eugeniki liberalnej?, przekł. M. Łukasiewicz, Warszawa 2003.
Habermas J., Racjonalność działania a racjonalność społeczna. Teoria działania komunikacyjnego, t. 2, przekł. A. M. Kaniowski, Warszawa 1999.
Tischner J., Spór o istnienie człowieka, Kraków 2011.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2015 Aneta Krupka
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
