The Historical and religious conditions of the split of Sudan in the context of Christian-Muslim relationships
DOI:
https://doi.org/10.15633/pch.55Słowa kluczowe:
South Sudan, North Sudan, Split of Sudan, Violations of human rights, Persecution of Christians, IslamisationAbstrakt
The split into the predominantly Muslim Northern Sudan, and Southern Sudan with a Christian and animist majority, had been emerging in the course of many centuries. Without any doubt, one is bound to mention the natural and geographical boundaries, the ethnical diversity of the regions, the influence exercised during the centuries by the Egyptians, Arabs and later on by the British. According to the opinions of some experts on the subject, there can be two distinct matters that have contributed to the split of the North and the South. These were education and religion. Apart from education, also the issue of religion was dividing the Sudan. After the declaration of independence on January 1, 1954 all the Christian private schools in the South were closed down. There remained only state schools with Arabic as the language of instruction and with the upbringing model based on the Koran teaching. Having obtained political independence, the fears of the British administration and Christian missionaries became a reality: Islam was made the state religion. The only way to attain an occupational and social status was to convert to Islam. Frequently, this took place according to the rule of an already accomplished fact or by pressure. In the context of Sudan, one of the biggest country in Africa, with its population of over 37 million, made up of 70 per cent Muslim believers , 14 per cent of Christians, and 12 per cent of animists, it is of great importance for the perception of fundamentalism to be familiar with the history of this country.
Bibliografia
Archiwum Sudańskie (The Sudan Archive, Durham Univeristy Library, Archives and Special Collections), http://reed.dur.ac.uk/xtf/view?docId=ead/sad/sudan.xml (06.02.2014).
Cisło W., Raport Prześladowani i Zapomniani 2007–2008, Warszawa 2008.
Cisło W., Różański J., Ząbek M., Bilad as-Sudan kultury i migracje, Warszawa 2013.
Cisło W., Różański J., Ząbek M., Sudan – bogactwo kultur i wewnętrzne napięcia, Warszawa 2012.
Makki A. H. M., Sudan: The Christian Design, Khartoum 1989.
Mantel-Miećko J., Afrykański Wygnaniec. Tożsamość a prawa człowieka, Warszawa 1999.
Mantel – Niećko J., Ząbek M., Róg Afryki. Historia i współczesność, Warszawa 1999.
Oduho J., Deng W., The problem of the Southern Sudan, London 1965.
Vantini G, Oriental Sources concerning Nubia, Bologna 1975.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2014 Waldemar Cisło
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).