Konsens naturalnie wystarczający: jego konsekwencje prawne i moralne
DOI:
https://doi.org/10.15633/ac.0703Abstrakt
El artículo analiza la noción del consenso naturalmente suficiente ubicándola en el contexto de la noción jurídica del consentimiento matrimonial. Al distinguir ambos conceptos describe el efecto del consentimiento naturalmente suficiente en el caso de no contraer el matrimonio por causa del defecto de la forma canónica o por la existencia de un impedimento dirimente. Este efecto – habitual estado de voluntad como la base necesaria para la sanatio in radice y las circunstancias de hecho en las que puede aparecer – es el siguiente objeto de la análisis. La última parte expone la utilidad de la noción del consentimiento naturalmente suficiente y perseverante para encontrar un lazo adecuado entre los conceptos de la imposibilidad de cumplir e incapacidad de asumir las obligaciones esenciales del matrimonio.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrót oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
