Metody badań archeologii podwodnej na przykładzie wraków znalezionych u wybrzeży Langwedocji i Prowansji

Abstrakt

Celem prac archeologicznych prowadzonych na lądzie i pod wodą jest zdobycie jak największej ilości informacji na podstawie znalezionych zabytków. Archeologia lądowa i podwodna opiera się na podobnej metodyce badań, ale różni stosowanymi narzędziami, odmiennymi warunkami pracy i środowiska naturalnego ze względu na ograniczone możliwości ludzkiego organizmu nieprzystosowanego do dłuższego przebywania pod wodą bez uszczerbku dla zdrowia, odmienne funkcjonowanie zmysłów ludzkich oraz wyższe koszty prac wykopaliskowych niż na lądzie. Wraki nie pozostają w nienaruszonym stanie, lecz przez cały czas ulegają destrukcji powodowanej czynnikami fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi oraz działalnością miejscowej flory i fauny (na małych i średnich głębokościach w większym stopniu niż na dużych), co wymusza jak najszybsze tempo pracy. Obecnie stosowane metody badań podwodnych nie zmieniły się od lat siedemdziesiątych. Wraz z szybszym tempem rozwoju techniki obserwowanym na początku lat osiemdziesiątych i wprowadzeniem do badań nowoczesnych, małych łodzi podwodnych, robotów i systemów lokalizacyjnych wykorzystujących dane satelitarne zwiększyła się liczba prac eksploracyjnych na stanowiskach podmorskich w latach osiemdziesiątych i w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych. Przyszłość archeologii podwodnej związana jest z badaniem dużych i wielkich głębokości oraz rozwojem cybernetyki i informatyki.