Książę kardynał Adam Stefan Sapieha jako apostoł miłosierdzia w naszej ojczyźnie

Abstrakt

Adam Stefan Sapieha żył w latach 1867–1951. Setna rocznica jego święceń biskupich jest okazją do przedstawienia jego religijnej i społecznej działalności. Jego wielką zasługą była umiejętność duchowego przygotowania do pomocy innym. Był najmłodszy z sześciorga rodzeństwa. Po ukończeniu gimnazjum odbył studia prawnicze w Wiedniu, a następnie w roku 1890 rozpoczął studia na wydziale teologicznym w Innsbrucku. Równocześnie był alumnem w seminarium lwowskim. W 1893 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Po 18 latach przyjął sakrę biskupią i został pasterzem diecezji krakowskiej. Dzięki jego trosce Kraków został miastem miłosierdzia. Kardynał Sapieha dbał o kapłanów i wiernych swojej diecezji. Opieka nad najsłabszymi wypełniała jego codzienne życie. Tworzył komitety parafialne i walczył o poprawę życia najuboższych robotników. Ponadto zachęcał wiernych do jednoczenia się w organizacjach katolickich. Tworzył organizacje charytatywne pomagające ludziom dotkniętym przez katastrofy, wojnę i bezrobocie. Po II wojnie światowej kardynał Sapieha stał na czele Krajowej Centrali Caritas. Do końca życia angażował się w dzieło miłosierdzia i był autorytetem dla wszystkich, którzy chcieli podążać za jego przykładem.