Dlaczego Popper nie był kryptoindukcjonistą
DOI:
https://doi.org/10.15633/ss.467Słowa kluczowe:
Karl Popper, David Hume, Rudolf Carnap, John Watkins, induction, verisimilitude, truthlikeness, probability, corroboration, confirmation, scepticismAbstrakt
The article is an attempt to answer the question whether the result of the connection between corroboration and verisimilitude is an inductive element in the Popperian methodology. For this purpose the essay collates Karl Popper’s view with David Hume’s scepticism and inductionism of Rudolf Carnap. Further on the paper analizes the compromising”(for inductionism and critical falsificationism) proposition of Evaldas Nekraˇsas. The article also contains a presentation of Imre Lakatos’ allegation of Popper’s scepticism and the accusation of inductionism as formulated by John Watkins. The study of the disputes between the philosophers leads to the conclusion that the critical views are baseless. The final hypothesis is that these are not the right ways of proving the allegations of crypto-inductionism.Bibliografia
Carnap R., Filozofia jako analiza języka nauki, PWN, Warszawa 1999.
Chmielewski A., Filozofia Poppera. Analiza krytyczna, wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1995.
Hume D., Traktat o naturze ludzkiej, t. I, PWN, Warszawa 1963.
Krajewski W., „Karl Popper zdeprecjonowany”, Filozofia Nauki, 17 (V, 1997).
Lakatos I., Pisma z filozofii nauk empirycznych, PWN, Warszawa 1995.
Nekraˇsas E., Wiedza prawdopodobna, PWN, Warszawa 1992.
Popper K.R., Logika odkrycia naukowego, PWN, wyd. II, Warszawa 2002.
Popper K.R., Nieustanne poszukiwania. Autobiografia intelektualna, Znak, Kraków 1997,
Popper K.R., Wiedza obiektywna. Ewolucyjna teoria epistemologiczna, PWN, Warszawa 1992.
Watkins J., Nauka a sceptycyzm, PWN, Warszawa 1989.
Wittgenstein L., Dociekania filozoficzne, PWN, Warszawa 2008.
Feyerabend P., Przeciw metodzie, Siedmioróg, Wrocław 1996.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2012 Zofia Sajdek
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska. Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu),
- utwór będzie dystrybuowany w sposób niekomercyjny,
- nie będą tworzone utwory zależne.
