Obraz osoby starszej w przestrzeni medialnej
DOI:
https://doi.org/10.15633/ssc.2009Słowa kluczowe:
seniorzy, obraz, media, społeczeństwoAbstrakt
Obecnie media stały się nośnikiem wiedzy i informacji. To poprzez przekaz medialny kreowane są normy i wartości. Trendy kulturowe oraz zmiany społeczne stanowią istoty element funkcjonowania przestrzeni medialnej. W obszarze zainteresowań środków masowego przekazu znajduje się również starzenie społeczeństw, a tym samy wzrost liczby osób starszych. Panujące opinie na temat seniorów w znacznej części opierają się na ich wizerunku prezentowanym w środkach masowego przekazu. Możliwość dotarcia do dużej liczby odbiorców w krótkim czasie pozwala na generowanie obrazu i szybkim rozpowszechnianiu go wśród starszych i młodszych odbiorców. W artykule przedstawiono wyniki analizy czasopism młodzieżowych, prasy codziennej, portali internetowych, reklam oraz programów informacyjnych w kontekście medialnego wizerunku osób starszych. Poprzez wtórną analizę danych odpowiedziano na pytanie: W jaki sposób osoby starsze przedstawia się w mediach?Bibliografia
Bartosz B., Zierkiewicz E., Starość w narracjach kobiet młodszych i starszych, w: Starsze kobiety w kulturze i społeczeństwie, red. E. Zierkiewicz, A. Łysak, Wrocław 2005, s. 9–18.
Dąbrowski T. J., Rola mediów w kształtowaniu wierunku, „Marketing i Rynek” (2013) nr 9, s. 10–15.
Jarzębowski J., Globalizacja mediów a chaos kulturowy, w: Media i społeczeństwo. Nowe strategie komunikacyjne, red. M. Sokołowski, Toruń 2008, s. 13–24.
Melosik Z., Mass media, tożsamość i rekonstrukcje kultury współczesnej, edunet.amu.edu.pl/mae2012/04_Melosik_2012.pdf (27.02.2016).
Michalczyk S., Społeczeństwo medialne. Studia z teorii komunikowania masowego, Katowice 2008.
Morbitzer J., O nowej przestrzeni edukacyjnej w hybrydowym świecie, „Labor et Educatio” (2015) nr 3, s. 411–430.
Pikuła N. G., Poczucie sensu życia osób starszych. Inspiracje do edukacji w starości, Kraków 2015.
Sobczak K., Tożsamość czy tożsamości? JA w świecie cyberrealnym, w: Wirtualność jako realność, red. Z. Rykiel, J. Kinal, Rzeszów 2014, s. 23–42.
Stefaniak‑Hrycko A., Starość w reklamie telewizyjnej – śmieszy czy przeraża? „Nowiny Lekarskie” 2012 nr 1 (81), s. 89–95.
Raport medialny Wizerunek Osób Starszych w Mediach – Sierpień 2007, Fundacja na Rzecz Kobiet, Poznań 2007.
Zierkiewicz E., Na co komu stara kobieta w kolorowym czasopiśmie? Strategie wykluczania i strategie (przymuszonego) uobecniania starszych kobiet w prasie kobiecej, w: Starsze kobiety w kulturze i społeczeństwie, red. E. Zierkiewicz, A. Łysak, Wrocław 2005, s. 219–234.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska. Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu),
- utwór będzie dystrybuowany w sposób niekomercyjny,
- nie będą tworzone utwory zależne.