Dyskurs etyczny w kontekście mediów – „ukrywać, pokazując”, sepizacja, parafrazowanie i zamknięty obieg informacji
DOI:
https://doi.org/10.15633/ssc.2457Słowa kluczowe:
dyskurs etyczny, media, parafrazowanie, sepizacja, informacja, język, wartościAbstrakt
W dyskusjach aksjologicznych zwraca się uwagę na całościowy i wewnętrzny związek języka naturalnego z wartościami i ich wszechobecność jako stałych składników wszelkiego mówienia. Próby zbudowania języka wolnego od wszelkich wartości kończyły się niepowodzeniem. Jednak nie wszystko w języku jest nacechowane aksjologicznie w jednakowy sposób, a ich odkrycie i właściwe odczytanie zależy od umiejętności komunikacyjnych uczestników dyskursu i wymaga zastosowania odpowiednich procedur interpretacyjnych. W mediach pojawiają się teksty definiujące ład i chaos, sprzymierzeńca i wroga, dobro i zło, ważność i nieważność poruszanych problemów, co organizuje cały dyskurs etyczny w obrębie danej kultury i to nie tylko medialnej, ale przede wszystkich rzeczywistej. Rzeczywistość ta i my razem z nią i naszymi wartościami zostajemy wtedy zmedializowani i zaczynamy żyć nie w kręgu rzeczywistych wartości, ale w kręgu wartości wytworzonych w wirtualnej przestrzeni Internetu przez krążące w nim teksty.
Bibliografia
de Beaugrande R. A, Dressler W. U., Wstęp do lingwistyki tekstu, tłum. A. Szwedek, Warszawa 1990.
Bourdieu P., O telewizji. Panowanie dziennikarstwa, tłum. K. Sztandar-Sztanderska, A. Ziółkowska, red. nauk. M. Jacyno, Warszawa 2011.
Czyżewski M., Dunin K., Piotrowski A., Cudze problemy czyli wstęp do sepologii, w: Cudze problemy. O ważności tego, co nieważne. Analiza dyskursu publicznego w Polsce, red. M. Czyżewski, K. Dunin, A. Piotrowski, Warszawa 1991, s. 15–35.
Drożdż M., Etyczne aspekty mediów integralną częścią nauk o mediach, http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-3900f4b2–37ec-4094-b9e7-cd29dba0d5ba/c/drozdz.pdf (12.06. 2016).
Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, pod red. K. Polańskiego, Wrocław 2003.
Głowiński M., Wartościowanie w badaniach literackich a język potoczny, w: O wartościowaniu w badaniach literackich, red. S. Sawicki, W. Panas, Lublin 1986, s. 179–195.
Grice P., Logika i konwersacja, tłum. J. Wajszczuk, „Przegląd Humanistyczny” (1977) 6, s. 85–99.
Jak TVP Info nałgała o manifestacji poparcia dla Lecha Wałęsy, http://wroclaw.wyborcza.pl/wroclaw/1,35771,19689771,jak-tvp-info-nalgala-w-sprawie-manifestacji-poparcia-dla-lecha.html#ixzz4JxS9QTq0 (12.06.2016).
Kłosińska K., Etyczny i pragmatyczny. Polskie dyskursy polityczne po 1989 roku, Warszawa 2012.
Krzeszowski T. P., Aksjologiczne aspekty semantyki językowej, Toruń 1999.
Nowak P., Parafrazowanie – narzędzie manipulacji i perswazji, w: Manipulacja w języku, red. P. Krzyżanowski, P. Nowak, Lublin 2004, s. 137–149.
Słownik terminów literackich, red. J. Sławiński, Wrocław 1988.
Puzynina J., Język wartości, Warszawa 1992.
Tomasz Zimoch komentuje decyzję Polskiego Radia. http://www.gazetaprawna.pl/artykuly/943322,tomasz-zimoch-za-kilkanascie-lat-andrzej-rzeplinski-bedzie-bohaterem-narodowym.html (12.06.2016).
Z księdzem biskupem Józefem Michalikiem ordynariuszem diecezji gorzowskiej rozmawia Ewa Polak, „Powściągliwość i Praca” (1992) 2 (497), http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:eEf0_k82XyMJ:jmichalik.episkopat.pl/wydarzenia/3943.1,Czy_Pan_Bog_zle_zainwestowal.html+&cd=1&hl=pl&ct=clnk&gl=pl (12.06.2016).
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.