Aktywność edukacyjna seniorów a koncepcja aktywnego starzenia się

Autor

  • Martyna Kawińska Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

DOI:

https://doi.org/10.15633/ssc.2595

Słowa kluczowe:

starość, seniorzy, aktywność edukacyjna seniorów, edukacja, starzenie się

Abstrakt

Aktywność edukacyjna seniorów a koncepcja aktywnego starzenia się. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak w zmieniającej się rzeczywistości zarządzać nieuniknioną starością. Celem prezentowanego opracowania jest przybliżenie koncepcji aktywnego starzenia się i określenia roli edukacji w tym procesie. Przedstawione rozważania mają charakter teoretyczny, pogłębiony o literaturę przedmiotu i opracowania statystyczne. Główny wniosek płynący z opracowania to przekonanie, że edukacja jest nie tylko szansą, ale gwarantem aktywnego starzenia się, pod warunkiem że będzie realizowana w sposób systemowy i długotrwały.

Bibliografia

Duchowy rozwój człowieka, red. P. Socha, Kraków 2000.

Eurostat 2017, Adult learning statistics, Lifelong learning, 2011 and 2016, http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/File:Lifelong_learning,_2011_and_2016_(¹)_(%25_of_the_population_aged_25_to_64_participating_in_education_and_training)_YB17.png (15.12.2017).

Fabiś A., Edukacja seniorów – odpowiedź na wymagania współczesności, „Edukacja Dorosłych” (2006) nr 1–2, s. 33–44.

GUS 2013, Kształcenie dorosłych 2011, Warszawa 2013.

GUS 2014, Sytuacja demograficzna osób starszych i konsekwencje starzenia się ludności Polski w świetle prognozy na lata 2014–2050, Warszawa 2014.

Halicki J., Zaspokajanie potrzeb edukacyjnych jako czynnik aktywnego starzenia się, w: Aktywne starzenie się. Przeciwdziałanie barierom, red. P. Szukalski, B. Szatur-Jaworska, Łódź 2013, s. 142–151.

Halik J., Starzenie się społeczeństw jako proces demograficzny, w: Starzy ludzie w Polsce. Społeczne i zdrowotne skutki starzenia się społecznego, red. J. Halik, Warszawa 2002, s. 9–27.

Hill D. R., Pozytywne starzenie się. Młodzi duchem w jesieni życia, przeł. M. Lipa, Warszawa 2009.

Jurek Ł., Aktywne starzenie się jako paradygmat w polityce społecznej, „Polityka Społeczna” (2012) nr 3, s. 8–12.

Kamiński A., Funkcje pedagogiki społecznej, Warszawa1974.

Kargul J., Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych. Przesłanki do budowy teorii edukacji całożyciowej, Wrocław 2005.

Konieczna-Woźniak R., Uczenie się jako strategia pozytywnego starzenia się, „Rocznik Andragogiczny” 20 (2013), s. 185–200.

Kowalska-Dubas E., Lifelong learning – aktualizowanie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji, w: Rozwiązania sprzyjające aktywnemu starzeniu się w wybranych krajach Unii Europejskiej. Raport końcowy, red. E. Kryńska, P. Szukalski, Łódź 2013, s. 59–72.

Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, Informacja o sytuacji osób starszych w Polsce za rok 2015, Warszawa 2016.

Miś L., Ery i fazy rozwoju w życiu człowieka dorosłego w ujęciu Daniela J. Levinsona, w: Duchowy rozwój człowieka, red. P. Socha, Kraków 2000, s. 45–60.

Podstawy gerontologii społecznej, red. B. Szatur-Jaworska, P. Błędowski, M. Dzięgielewska, Warszawa 2006.

Richert-Kaźmierska A., Forkiewicz M., Kształcenie osób starszych w koncepcji aktywnego starzenia się, w: „Studia Ekonomiczne” 131 (2013), s. 127–139.

Roguska A., Edukacja permanentna osób dorosłych w starości, w: Edukacja permanentna dorosłych w dobie przemian, red. T. Zacharuk, B. Boczukowa, Kielce 2009, s. 76–82.

Sienkiewicz-Wilowska J. A., Społeczne aspekty bycia seniorem a rozwój osób w okresie późnej dorosłości, w: Edukacja osób starszych. Uwarunkowania – trendy – metody, Warszawa 2013, s. 27–40.

Szukalski P., Przygotowanie do starości jako zadanie dla jednostek i zbiorowości, w: Przygotowanie do starości. Polacy wobec starzenia się, red. P. Szukalski, Warszawa 2009, s. 39–55.

Szukalski P., Starzenie się ludności – wyzwanie XXI wieku, w: P. Szukalski, Z. Szweda-

-Lewandowska, Elementy gerontologii społecznej. Skrypt dla studentów Podyplomowego Studium Gerontologii Społecznej UŁ, Łódź 2014, s. 5–26.

Pobrania

Opublikowane

2018-11-30

Numer

Tom 10 Nr 1 (2018): TRZECI WIEK

Dział

Dział tematyczny

Licencja

Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:

  1. Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
  2. Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie  (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
  3. Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.