Telewizja i film – kanały komunikacji i ewangelizacji w świetle wybranych dokumentów Kościoła katolickiego

Autor

  • Anna Wożniak-Kot Uniwersytet Warszawski

DOI:

https://doi.org/10.15633/ssc.3336

Słowa kluczowe:

telewizja, film, media, środki społecznego przekazu, prawda

Abstrakt

W odniesieniu zarówno do filmu, jak i do telewizji stosunek Kościoła katolickiego zmieniał się – od negatywnego po pozytywny. Początkowa fascynacja filmem Leona XIII przerodziła się z czasem w niechęć i wrogość: film odciągał ludzi od Kościoła i wypierał z ich umysłów pierwiastki religijne. Przełomem była postawa Piusa XII, który nie zmienił merytorycznie katolickiej nauki o mediach, ale zmienił ton nauczania i spojrzenie na media. Pierwsza transmisja telewizyjna po II wojnie światowej miała miejsce we Francji w 1948 roku. Po tym wydarzeniu Kościół zaproponował swoje rozwiązania dotyczące przygotowania przekazów medialnych, formacji twórców i edukację odbiorców mediów. Artykuł jest syntetycznym ujęciem założeń co do stosowania, roli i korzystania z telewizji i filmu w misji Kościoła. W tym celu zostały przeanalizowane najważniejsze dokumenty Kościoła na temat mediów, opublikowane po soborze watykańskim II, oraz orędzia papieskie publikowane na Światowe Dni Środków Społecznego Przekazu.

Bibliografia

Baczyński A., Telewizja jako środek ewangelizacji, Kraków 1997.

Drożdż M., Media przestrzenią dialogu z człowiekiem. Inspiracje soborowe w myśli Jana Pawła II, w: Inter mirifica. Dziedzictwo i perspektywy, red. A. Baczyński, M. Drożdż, M. Legan, Kraków 2013, s. 81–110.

Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Warszawa 2009.

Grocholewski Z., Rola mediów w Kościele Katolickim, w: Media katolickie: szanse i zagrożenia, red. K. Bieliński, Toruń 2010, s. 13–17.

Komorowska J., Telewizja a wychowanie w rodzinie i zdrowie psychiczne dziecka, w: Kościół a środki społecznego przekazu, red. J. Chrapek CSMA, Warszawa 1990, s. 114–127.

Lis M., Edukacja medialna: ważny postulat „Inter mirifica”, w: Inter mirifica. Dziedzictwo i perspektywy, red. A. Baczyński, M. Drożdż, M. Legan, Kraków 2013, s. 43–66.

Lis M., Orędzia Papieskie na Światowe Dni Komunikacji Społecznej 1967–2002, Częstochowa 2002.

Media światem człowieka, red. M. Drożdż, I. Fiut, Kraków–Kielce 2009.

Papieska Komisja do Spraw Środków Społecznego Przekazu, Instrukcja duszpasterska Zjednoczenie i postęp o środkach społecznego przekazu, zredagowana na polecenie Drugiego Watykańskiego Soboru Powszechnego, w: Kościół a kultura masowa, wybór tekstów i oprac. F. Adamski, Kraków 1987, s. 277–320.

Pokorna-Ignatowicz K., Kościół w świecie mediów. Historia – dokumenty – dylematy, Kraków 2002.

Wiśniewski P., Radiofonia i telewizja narzędzia służące realizacji misji Kościoła. Prawo i praktyka w Polsce 1989–2008, Lublin 2010.

Pobrania

Opublikowane

2019-07-31

Numer

Dział

Dział tematyczny