Mediacyjno-integracyjna rola mediów w osobowych relacjach komunikacyjnych
DOI:
https://doi.org/10.15633/ssc.753Słowa kluczowe:
etyka komunikacji, media, komunikacja interpersonalna, komunikacja medialna, osoba, etyka mediów, personalizmAbstrakt
Relacje komunikacyjne człowieka mają charakter interpersonalny lub społeczny, wspólnotowy. W naturę komunikacji wpisana jest już relacja do innych, zorientowanie na inne podmioty uczestniczące w procesach komunikacyjnych. W dobie cywilizacji medialnej ludzie komunikują się przede wszystkim za pośrednictwem coraz nowocześniejszych mediów. W tej perspektywie komunikacja medialna ujawnia cechy komunikacji interpodmiotowej, a media jawią się jako narzędzia w komunikacji osób. Warto zatem spojrzeć na media przez pryzmat ich funkcjonalności i roli integracyjno-mediacyjnej. Niniejszy artykuł jest próbą analizy tej roli z perspektywy teorii komunikacji i aksjologii mediów w świetle personalistycznej wizji człowieka.Bibliografia
Babolin S., www.web.tiscali.it/babolin (20.02.2014).
Babolin S., Sulla funzione comunicativa del simbolo, Roma 1982.
Burgess E. W., Locke H. J., Thomes M., The family: from institution to companionship, New York 1995.
Christians C. G., Fackler M., Rotzoll K. B., Mekce K. B., Woods R. H. Jr, Media ethics: cases and moral reasoning, New York 2005.
Cornu D., Ethique de l’information, Paris 1997.
Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2002.
Drożdż M., Osoba i media. Personalistyczny paradygmat etyki mediów, Tarnów 2005.
Fiske J., Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem, tłum. A. Gierczak, Wrocław 2003.
Grundwissen Medien, Hrsg. W. Faulstich, München 2000.
Handbook of communication science, ed. C. R. Berger, S. H. Chaffee, London 1987.
„Journal of Mass Media Ethics”, www.jmme.org/ (14.02.2014).
Karmasin M., Medien und Ethik, Stuttgart 2002.
Kołodziejczyk K., Etyka społeczna Karola Wojtyły, Toruń 1997.
Krucina J., Człowiek pokoju wobec dobra wspólnego, „Colloquium Salutis” (1986–1987) 18–19, s. 85–98.
Leschke R., Einführung in die Medienethik, München 2001.
Lingwistyka a filozofia. Współczesny spór o filozoficzne założenia teorii języka, oprac. B. Stanosz, Warszawa 1977.
McQuail D., The functions of communication, [w:] Handbook of communication science, ed. C. R. Berger, S. H. Chaffee, London 1987, s. 327–349.
Michalski K., Heidegger a filozofia współczesna, Warszawa 1972.
Netzethik. Grundlegungsfragen der Internetethik, Hrsg. T. Hausmanniger, R. Capurro, München 2002.
Nowakowska M., Nowe idee w naukach społecznych, Warszawa 1980.
Rivers W. L., Mathews C., Etyka środków przekazu, przekł. J. Zakrzewski, E. Krasnodębska, Warszawa 1995.
Rybicki P., Struktura społecznego świata, Warszawa 1978.
Tischner J., Etyka solidarności oraz Homo sovieticus, Kraków 1992.
Vidal M., Etica de la solidaridad, Madrid 1996.
Wojtyła K., Osoba i czyn, Kraków 1969.
Wojtyła K., Osoba: podmiot i wspólnota, „Roczniki Filozoficzne” (1976) 24, z. 2, s. 5–39.
Wolicka E., Znakowy charakter uczestnictwa, „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” (1979) 1–3 (22), s. 109–122.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2015 Michał Drożdż
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska. Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu),
- utwór będzie dystrybuowany w sposób niekomercyjny,
- nie będą tworzone utwory zależne.
