Mediacyjno-integracyjna rola mediów w osobowych relacjach komunikacyjnych
DOI:
https://doi.org/10.15633/ssc.753Słowa kluczowe:
etyka komunikacji, media, komunikacja interpersonalna, komunikacja medialna, osoba, etyka mediów, personalizmAbstrakt
Relacje komunikacyjne człowieka mają charakter interpersonalny lub społeczny, wspólnotowy. W naturę komunikacji wpisana jest już relacja do innych, zorientowanie na inne podmioty uczestniczące w procesach komunikacyjnych. W dobie cywilizacji medialnej ludzie komunikują się przede wszystkim za pośrednictwem coraz nowocześniejszych mediów. W tej perspektywie komunikacja medialna ujawnia cechy komunikacji interpodmiotowej, a media jawią się jako narzędzia w komunikacji osób. Warto zatem spojrzeć na media przez pryzmat ich funkcjonalności i roli integracyjno-mediacyjnej. Niniejszy artykuł jest próbą analizy tej roli z perspektywy teorii komunikacji i aksjologii mediów w świetle personalistycznej wizji człowieka.Bibliografia
Babolin S., www.web.tiscali.it/babolin (20.02.2014).
Babolin S., Sulla funzione comunicativa del simbolo, Roma 1982.
Burgess E. W., Locke H. J., Thomes M., The family: from institution to companionship, New York 1995.
Christians C. G., Fackler M., Rotzoll K. B., Mekce K. B., Woods R. H. Jr, Media ethics: cases and moral reasoning, New York 2005.
Cornu D., Ethique de l’information, Paris 1997.
Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2002.
Drożdż M., Osoba i media. Personalistyczny paradygmat etyki mediów, Tarnów 2005.
Fiske J., Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem, tłum. A. Gierczak, Wrocław 2003.
Grundwissen Medien, Hrsg. W. Faulstich, München 2000.
Handbook of communication science, ed. C. R. Berger, S. H. Chaffee, London 1987.
„Journal of Mass Media Ethics”, www.jmme.org/ (14.02.2014).
Karmasin M., Medien und Ethik, Stuttgart 2002.
Kołodziejczyk K., Etyka społeczna Karola Wojtyły, Toruń 1997.
Krucina J., Człowiek pokoju wobec dobra wspólnego, „Colloquium Salutis” (1986–1987) 18–19, s. 85–98.
Leschke R., Einführung in die Medienethik, München 2001.
Lingwistyka a filozofia. Współczesny spór o filozoficzne założenia teorii języka, oprac. B. Stanosz, Warszawa 1977.
McQuail D., The functions of communication, [w:] Handbook of communication science, ed. C. R. Berger, S. H. Chaffee, London 1987, s. 327–349.
Michalski K., Heidegger a filozofia współczesna, Warszawa 1972.
Netzethik. Grundlegungsfragen der Internetethik, Hrsg. T. Hausmanniger, R. Capurro, München 2002.
Nowakowska M., Nowe idee w naukach społecznych, Warszawa 1980.
Rivers W. L., Mathews C., Etyka środków przekazu, przekł. J. Zakrzewski, E. Krasnodębska, Warszawa 1995.
Rybicki P., Struktura społecznego świata, Warszawa 1978.
Tischner J., Etyka solidarności oraz Homo sovieticus, Kraków 1992.
Vidal M., Etica de la solidaridad, Madrid 1996.
Wojtyła K., Osoba i czyn, Kraków 1969.
Wojtyła K., Osoba: podmiot i wspólnota, „Roczniki Filozoficzne” (1976) 24, z. 2, s. 5–39.
Wolicka E., Znakowy charakter uczestnictwa, „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego” (1979) 1–3 (22), s. 109–122.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2015 Michał Drożdż
Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
