Personalistyczne uzasadnienie skutecznej komunikacji

Autor

  • Maja Bednarska Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/ssc.984

Słowa kluczowe:

osoba, komunikowanie, personalizm, Karol Wojtyła

Abstrakt

W moim artykule poddałam analizie zdolność człowieka do komunikowania się. Uczyniłam to z personalistycznego punktu widzenia. W ramach swoich refleksji proponuję tezę, że tylko komunikowanie w perspektywie osoby będzie komunikowaniem autentycznym bez psychologicznych przeszkód czy komunikacyjnych barier.

Bibliografia

Antropologia słowa, red. G. Godlewski, A. Mencwel, R. Sulima, Warszawa 2003.

Drożdż M., Osoba i media. Personalistyczny paradygmat etyki mediów, Tarnów 2005.

Jan Paweł II, Przekroczyć próg nadziei, Lublin 1994.

Mosty zamiast murów. O komunikowaniu się między ludźmi, red. J. Stewart, tłum. J. Suchecki, Warszawa 2010.

Mrozowski M., Media masowe, Warszawa 2001.

Schulz von Thun F., Sztuka rozmawiania, t. 1, Analiza zaburzeń, przekł. P. Włodyga, Kraków 2007.

Szacka B., Wprowadzenie do socjologii, Warszawa 2003.

Tokarski J., Słownik wyrazów obcych, Warszawa 1980.

Wojtyła K., Mężczyzną i niewiastą stworzył ich, Urbino 1980.

Wojtyła K., Miłość i odpowiedzialność, Lublin 2001.

Wojtyła K., Osoba i czyn, Lublin 2010.

Wojtyła K., U podstaw odnowy, Kraków 1972.

Pobrania

Opublikowane

2015-03-01

Numer

Tom 7 Nr 1 (2015): Dialog

Dział

Rozprawy, opracowania

Licencja

Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:

  1. Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
  2. Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie  (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
  3. Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.