Architektura i wystrój eremów kamedulskich w świetle prawodastwa zakonnego

Autor

  • Lucyna Rotter Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/fhc.1336

Słowa kluczowe:

architektura, kameduli, zakony

Abstrakt

Niemal od początku swego istnienia kameduli wykształcili pewien zauważalny styl w sztuce, charakterystyczny dla wznoszonych przezeń eremów, w któ­rych konkretnym zasadom podlegała nie tylko sama architektura świątyni i klasztoru, ale i wyposażenie  wnętrza, malarstwo, rzeźba czy rzemiosło artystyczne. Cechy budownictwa kamedulskiego podkreślające duchowość i tradycję Zakonu Kamedułów dostrzec można we wszystkich eremach wzniesionych na ziemiach polskich.  Utrzymanie właściwie jednolitego stylu architektonicznego było
możliwe nie tylko dzięki rygorystycznym przepisom, ale i żywej tradycji. Nie znaczy to oczywiście, że wszystkie eremy kamedulskie są identyczne. Owszem, posiadają charakterystyczne cechy wyróżniające na przykład  poszczególne kościoły, jednak tradycja wznoszenia zespołów klasztornych według „zwyczaju ojców kamedułów”, przetrwał w nich przez kolejne stulecia, dając w nich poczucie ciszy, spokoju i oderwania od wszystkiego co przyziemne. Ten klimat rozmodlenia i kontemplacji Boga, jakie dawało to przedziwne i organiczne wręcz połączenie pustelni i przyrody, jest  wyczuwalny nadal nawet w tych kamandolach, w któ­rych już od wielu lat nie słychać monotonnie recytowanych psalmów i szelestu kamedulskich habitów.

Pobrania

Opublikowane

2003-12-31

Numer

Tom 11 (2005)

Dział

Artykuły

Licencja

Prawa autorskie (c) 2015 Lucyna Rotter

Creative Commons License

Praca jest udostępniana na licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.

Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).