Beauty and Art in Solovjev’s (1850–1903) and in Bulgakov (1874–1948). Does Beauty Save the World?
DOI:
https://doi.org/10.15633/lie.196Abstrakt
In Solovjev beauty is substance. He suggests „beauty” and „the good” to be Siamese twins and predicts that beauty will transform „material being” to a „moral order”, thus saves the world! The essay examines Solovjev’s eschatology that in fact denotes a special view of Creation: Creation awaits continuation by man’s ability to create beauty. Beauty in nature arises by the cosmic representative of Divine „All-unity”, by the sun. In human life man’s consciousness is to overtake the sun’s cosmic role and create beauty by re-creating in life. The relationship between the animals’ and human consciousness signifies the same relation as beauty in nature versus beauty in life: we should change our attitude towards nature, which doubtlessly is an ecumenical, ecological, and universally modern request. The formation of a righteous society springs off nature’s and society’s permanent spiritualisation by the sun-like lucidity of human ideas that brightly illuminate nature and matter. Solovjev’s eschatology holds that nature’s creation has not ended after Seven Days, but nature yields the seeds to co-Creatorship. This is precisely why man should change his attitude towards nature by spiritually enlivening it. The Churches’ unification, the future Universal Church, the manifestation of „All-unity”, would of course correlate to beauty.
Co-creatorship, man’s task and ability to re-create beauty by changing his attitude towards nature doubtlessly belongs into the spheres of theurgy. This is the point where Sergej Nikolaevich Bulgakov entered the discussion with Solovjev and made quite a different point. He corrected Solovjev by insisting that only God’s descending acts into this world make theurgy, make continuous Creation possible. Basically, theurgy depends on God’s will. However, God’s „theurgic descent” and, as he called it, man’s „sophianic ascent” may join together and generate the possibility of co-creatorship, another of Christanity’s miracles. This, the intersecting of ascending and descending wills and wishes is what Bulgakov called „Sophia-urgy”.
Diametrically opposed to Solovjev, Bulgakov defended that God entrusted theurgic might to the Church exclusively. Man – through the Church’s mediation – is merely „recipient” of theurgy, never its „creator”. The Eucharist sacrament shelters „sophianic” knowledge that is needed to begin the world’s transformation into beauty. „Spiritual beauty” is not of this world, but it is bound to the Eucharist, the cradle of life. Beauty in Bulgakov, and in Solovjev, is another expression for the spiritual reunification of the created and the Uncreated, in short the re-arrival of original beauty. Similar to Solovjev also Bulgakov hoped for nature’s spiritualisation as condition sine qua non to beauty’s future reign. Only, he focused on the Church’s tasks to reincarnate Sophia, the beauty of God’s Wisdom, on earth.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2012 Katharina Breckner
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
W kwestii praw autorskich obowiązują następujące zasady:
1. Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
2. Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
3. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).