Ferdinand Ebner und der Platz der Dialogphilosophie in dem katholischen Denken des zwanzigsten Jahrhunderts
DOI:
https://doi.org/10.15633/lie.197Abstrakt
It seems unusual even in some Catholic circles to speak of the philosophy of dialogue in the Catholic context. Nevertheless, the purpose of this article is to show that the dialogical way of thought not only has a Catholic originator – Ferdinand Ebner – but also a fixed place in the heart of Catholic thinking. We identify dialogical thinking here neither as an affiliation to a specific group of thinkers, nor as directly discussing the subject of dialogue/communication, but rather whether such thought conforms to the dialogical principle. We present this principle on the basis of the „fundamental thought” found in Ebner’s, The Word and the Spiritual Realities and we explain it further on the basis of his „word” concept. However, the rudiments of dialogical thinking can be found even before the „dialogical turn”. Plato and Augustine are the earliest, classical examples, and we present as its later forerunners Hamann, Baader, Humboldt, Feuerbach and Kierkegaard. As an illustration of the mysterious impact of the dialogical principle on Catholic thought we mention a few such authors who make direct reference to Ebner: Romano Guardini, Gabriel Marcel (together with Emmanuel Mounier), and the theologians Karl Rahner and Hans Urs von Balthasar. The main concern is not to look for Ebner’s impact on these thinkers, but to see the presence of the dialogical principle in their writings. Furthermore, we try to show the influence of the dialogical principle on the documents of Vatican II (especially Dei Verbum). This will demonstrate that indeed there is a significant correspondence between „Catholic” thinking and „dialogical” thinking.Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2012 Krzysztof Skorulski
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
W kwestii praw autorskich obowiązują następujące zasady:
1. Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
2. Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
3. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).