The Paradoxes of Person – Some Remarks

Autor

  • Piotr Stanisław Mazur Akademia Ignatianum w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/lie.3943

Abstrakt

The goal of the article is to present and analyze the paradoxes of person in the historical, logical-epistemological, and systematic aspect. Their historical source should be sought already in the beginnings of philosophical reflection on the issue of personhood. The interpretation of this concept has been influenced by the Christian religion which contributed to highlighting the opposition between properties common to man and other beings, and those which distinguish him from those beings. It was finally reflected in the paradoxes of person which are construed today as the opposition between existence (being a person) and becoming; (ontic) non-communicability and (intentional) communicability; overtness (knowability) and covertness (essential unknowability); being a whole and being a part. These paradoxes, however, are not antinomies or paralogisms in the logical sense. They cannot be explained away by flaws in human thinking or cognition. They are an expression of the opposite properties of personhood which represent aporias – objective difficulties. As such, they arise from the way a person exists. The paradoxes of person are superimposed, so to say, onto the paradoxes of being, e.g. that of identity and change. They cannot be interpreted as compounds of being. Therefore, they are most often treated as a result of the complex, spiritual-corporeal structure of man. Another problem, just as important as the cause of paradoxes, is the question of their significance. For they may be interpreted as a manifestation of a way of personal being that extends between extreme (almost contradictory) poles; multifaceted, diverse, never limited only to the arrangement of particular properties which form the paradoxes, or to that which can be known through them.

Biogram autora

  • Piotr Stanisław Mazur - Akademia Ignatianum w Krakowie
    Piotr Stanisław Mazur, Ph. D., Professor extraordinarius – a philosopher, a poet, a head of the Department of Philosophy of Being, Man and Society at the Jesuit University Ignatianum in Cracow. He has published, inter alia: Intelekt człowieka (Lublin 2004); W kręgu pytań o człowieka (Lublin 2008); Prowidencja ludzka jako podstawa roztropnego formowania zasad życia osobowego i społecznego człowieka (Lublin 2009); O polską kulturę humanistyczną (Lublin 2011); Zarys podstaw filozofii człowieka. Antropologiczne zastosowanie metody separacji (Kraków 2016); Metafizyka istnienia człowieka (Kraków 2018).

Bibliografia

Cargile J., Paradoxes, in: The Oxford Companion to Philosophy, ed. T. Honderich, Oxford 2005, p. 678–680.

Clark M., Paradoxes from A to Z, New York 2007.

Crosby J. F., The Selfhood of the Human Person, Washington, D.C. 1996.

Donceel J. F., Philosophical Anthropology, New York 1967.

Hołub G., Osoba ludzka: pomiędzy paradoksem a wieloaspektowością istnienia, in: Spór o osobę w świetle klasycznej koncepcji człowieka. Studia i rozprawy, red. P. S. Mazur, Kraków 2012, p. 185–205.

Joray P., The Principle of Contradiction and Ecthesis in Aristotle’s Syllogistic, “History and Philosophy of Logic” 35 (2014) 3, p. 219–236.

Lechniak M., Antynomia, in: Powszechna encyklopedia filozofii, t. 1, red. A. Maryniarczyk, Lublin 2000, p. 273–275.

Łukasiewicz J., O zasadzie sprzeczności u Arystotelesa, Kraków 1910.

Łukasiewicz J., On the Principle of Contradiction in Aristotle, “The Review of Metaphysics” 24 (1971) 3, p. 485–509.

Lycan W. G., What, exactly, is a paradox?, “Analysis” 70 (2010) 4, p. 615–622.

Mouroux J., The Meaning of Man, transl. A. H. C. Downes, London 1948.

Olin D., Paradox, Chesham 2003.

Parfit D., Reasons and Persons, Oxford 1984.

Possenti V., Il nuovo principio persona, Roma 2013.

Quine W. V., The Ways of Paradox and Other Essays, New York 1966.

Sainsbury R. M., Paradoxes, New York 2009.

Smilansky S., 10 Moral Paradoxes, Malden 2007.

Spaemann R., Person. The Difference between ‘Someone’ and ‘Something,’ transl. O. O’Donovan, Oxford 2017.

Szymanek K., Paralogizm i sofizmat, in: Powszechna encyklopedia filozofii, t. 8, red. A. Maryniarczyk, Lublin 2007, p. 20–21.

Wald B., Substantialität und Personalität. Philosophie der Person in Antike und Mittelalter, Paderborn 2005.

Younis R. A., Euporia: On the Limits, Horizons and Possibilities of Critique (or: On Reconstruction), “Reconstructing Social Theory, History and Practice” 35 (2017), p. 89–107; http://dx.doi.org/10.1108/S0278-120420160000035003 (12.12.2016).

Pobrania

Opublikowane

2021-06-30

Numer

Tom 56 Nr 1 (2021)

Dział

Artykuły

Licencja

W kwestii praw autorskich obowiązują następujące zasady:

1. Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

2. Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)

3. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).