Poznawanie Schelera

Autor

  • Adam R. Prokop Uniwersytet Opolski

DOI:

https://doi.org/10.15633/sts.3870

Słowa kluczowe:

M. Scheler, etyka, aksjologia

Abstrakt

Artykuł stanowi retrospekcję zaznajamiania się z postacią oraz myślą uznanego intelektualisty, Maxa Schelera (1874–1928), pioniera fenomenologii, etyki oraz antropologii filozoficznej. Artykuł przechodzi od syntezy biograficznej, z uwypukleniem problematycznych elementów życiorysu niemieckiego filozofa, poprzez próbę syntezy dorobku umysłowego w świetle różnorodnych opracowań, których myśl uczonego się doczekała, do krytycznej analizy nieprzetłumaczonego do dzisiaj w całości na język polski dzieła Der Formalismus in der Ethik und die materiale Wertethik (1916). Przedmiotem refleksji pozostaje intuicyjny dysonans pomiędzy tym, co Scheler pisał i głosił, a tym, jak żył, natomiast jej celem jego wykazanie. Wydaje się to zagadnieniem ważkim, zwłaszcza w kontekście etyki i aksjologii, które roszczą sobie prawo do formułowania zasad wiążących dla każdego człowieka.

Bibliografia

Opracowania

Baranowska M.M., Bóg w myśli Schelera, Kraków 2011.

Brejdak J., Fenomen wczucia według Maxa Schelera i Edyty Stein, w: Edyta Stein. Fenomenologia getyńsko-monachijska. Analizy, red. J. Machnacz, K. Serafin, Wrocław 2015, s. 186–196.

Cicero M.T., Epistularum ad familiares, ks. V, http://www.thelatinlibrary.com/cicero/fam5.shtml#5 [dostęp: 11 II 2020 r.].

Galarowicz J., Max Scheler, Kraków 2019.

Hildebrand A. von, Dusza lwa. Biografia Dietricha von Hildebranda (1889–1977), tłum. J. Franczak, Warszawa–Ząbki 2008.

Mazur G., Struktura bytowa człowieka w ujęciu Maxa Schelera, „Colloquia Theologica Ottoniana” 1 (2015), s. 89–106.

Prokop A.R., Eurofilozoficzny kontekst katolickich konwersji pośród fenomenologów, w: Edyta Stein. Europa i jej tożsamość, red. J. Machnacz, T. Marcinów, K. Serafin, Wrocław 2017, s. 50–63.

Scheler M., Christentum und Gesellschaft, półtom 1, Konfesionnen, Leipzig 1924.

Scheler M., Der Formalismus in der Ethik und die materiale Wertethik. Neuer Versuch der Grundlegung eines ethischen Personalismus, Halle a.d. Saale 1916.

Scheler M., Die Stellung des Menschen im Kosmos, Darmstadt 1928.

Scheler M., Pisma z antropologii filozoficznej i teorii wiedzy, tłum. A. Węgrzecki, Warszawa 1987.

Scheler M., Wolność, miłość, świętość, tłum. G. Sowiński, Kraków 2004.

Scherer G., Strukturen des Menschen. Grundfragen philosophischer Anthropologie, Essen [1976].

Schopenhauer A., Die Kunst recht zu behalten, Berlin 2019.

Tatarkiewicz W., Historia filozofii, t. 3, Historia XIX w. i współczesna, Warszawa 1950.

Uliński M., Scheler, Max, w: Filozofowie współcześni. Leksykon, red. J. Szmyd, Bydgoszcz–Kraków 2003, s. 440–444.

Valverde C., Antropologia filozoficzna, tłum. G. Ostrowski, Poznań 1998.

Węcławik P., Antropologia filozoficzna Maxa Schelera: jej geneza, przedmiot i metoda, „Folia Philosophica” 16 (1998), s. 103–113.

Węgrzecki A., Scheler, Max, w: Powszechna encyklopedia filozofii, t. 8, red. A. Maryniarczyk, Lublin 2007, s. 941–943.

Węgrzecki A., Struktura człowieka w ujęciu Maxa Schelera, „Studia Filozoficzne” 15 (1971) nr 6 (73), s. 45–62.

Zimmermann A., Der Mensch in der modernen Philosophie, Essen 1975.

Pobrania

Opublikowane

2021-01-25

Numer

Tom 27 (2020)

Dział

Filozofia

Licencja

Prawa autorskie (c) 2021 Adam R. Prokop

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).