W poszukiwaniu personalizmu syntetyczno-empiriologicznego
DOI:
https://doi.org/10.15633/sts.3013Słowa kluczowe:
altruizm, dobór bliźniaczy, interdyscyplinarność, personalizmAbstrakt
Personalizm uznaje osobę za najwyższą wartość i klucz do zrozumienia całej rzeczywistości. Jako nurt filozoficzny kojarzony jest przede wszystkim z naukami społecznymi. Warto jednak zwrócić uwagę również na teorie nauk przyrodniczych związane ze stroną cielesną człowieka. Artykuł ten wskazuje zagadnienie altruizmu, które umożliwiałoby podjęcie takiej próby odtworzenia personalizmu syntetyczno-empiriologicznego.
Bibliografia
Andrzejuk A., Jaki personalizm? Szerokie i wąskie rozumienie personalizmu, w: Personalizmus a súčasnosť I. Zborník príspevkov z medzinárodnej vedeckiej konferencie, eds. P. Dancák, D. Hruška, M. Rembierz, R. Šoltés, Prešov 2010, s. 19–25.
Dec I., Personalizm czy personalizmy?, „Wrocławski Przegląd Teologiczny” 8 (2000), nr 2, s. 37–48.
Dołęga J. [rec.], „Filozofia człowieka – Studia i szkice”, L. Wciórka, Warszawa 1982, „Studia Philosophiae Christinae” 20 (1984), nr 1, s. 185–186.
Guzowski K., Personalizm polski na tle personalizmu europejskiego, „Biblioteka Teologii Fundamentalnej” 3 (2008), s. 441–468.
Hamilton W.D., The Genetical Evolution of Social Behaviour. I, „Journal of Theoretical Biology” 7 (1964), nr 1, s. 1–16.
Hamilton W.D., The Genetical Evolution of Social Behaviour. II, „Journal of Theoretical Biology” 7 (1964), nr 1, s. 17–52.
Jędraszewski M., Ksiądz Ludwik Wciórka (1928–2000), https://web.archive.org/web/20160304115750/http://www.archpoznan.org.pl/nekrologi/2000/l_wciorka.html [dostęp: 28 XI 2023 r.].
Kay T., Keller L., Lehmann L., The Evolution of Altruism and the Serial Rediscovery of the Role of Relatedness, „Proceedings of the National Academy of Sciences” 117 (2020), s. 28894–28898.
Kępiński A., Poznanie chorego, Warszawa 1978.
Kowalczyk S., Polski personalizm współczesny, „Roczniki Nauk Społecznych” 14 (1986), z. 2, s. 97–123.
Kowalczyk S., Personalizm społeczny Emmanuela Mouniera, „Roczniki Nauk Społecznych” 18 (1990), z. 1, s. 129–149.
Kowalczyk S., Personalizm – podstawy, idee, konsekwencje, Lublin 2012, s. 38–39.
Mariański J., Nauka o moralności Marii Ossowskiej w opinii środowisk katolickich, „Principia” 45–46 (2006), s. 15–42.
Mariański J., Socjologia moralności Marii Ossowskiej w opinii wybranych środowisk katolickich, „Zeszyty Naukowe KUL” 59 (2016), nr 2, s. 23–45.
Morciniec P., Etyczne granice transplantacji, „Rocznik Teologii Katolickiej 2 (2003), s. 75–87.
Osiatyński W., Tischner J., O potrzebie i pułapkach altruizmu, „Tygodnik Powszechny” 28 (2000), www.tygodnikpowszechny.pl/o-potrzebie-i-pulapkach-altruizmu-147824 [dostęp: 28 XI 2023 r.].
Ossowska M., Egoizm i altruizm a typy stosunków społecznych, „Przegląd Socjologiczny” 9 (1947), nr 1–4, s. 63–72.
Turek J., Filozoficzne interpretacje faktów naukowych, Lublin 2009.
Wciórka L., Szkice o Teilhardzie, Poznań 1973.
Wciórka L., Ewolucja i stworzenie. Próba reinterpretacji problematyki ewolucji i stworzenia na podstawie tomistycznej koncepcji partycypacji, Poznań 1976.
Wciórka L., Filozofia człowieka. Studia i szkice, Warszawa 1982.
Volsche S., Introduction to Evolution & Human Behavior, https://boisestate.pressbooks.pub/evolutionhumanbehavior/chapter/practice-hamiltons-rule [dostęp: 28 XI 2023 r.].
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).
