W poszukiwaniu personalizmu syntetyczno-empiriologicznego
DOI:
https://doi.org/10.15633/sts.3013Słowa kluczowe:
altruizm, dobór bliźniaczy, interdyscyplinarność, personalizmAbstrakt
Personalizm uznaje osobę za najwyższą wartość i klucz do zrozumienia całej rzeczywistości. Jako nurt filozoficzny kojarzony jest przede wszystkim z naukami społecznymi. Warto jednak zwrócić uwagę również na teorie nauk przyrodniczych związane ze stroną cielesną człowieka. Artykuł ten wskazuje zagadnienie altruizmu, które umożliwiałoby podjęcie takiej próby odtworzenia personalizmu syntetyczno-empiriologicznego.
Bibliografia
Andrzejuk A., Jaki personalizm? Szerokie i wąskie rozumienie personalizmu, w: Personalizmus a súčasnosť I. Zborník príspevkov z medzinárodnej vedeckiej konferencie, eds. P. Dancák, D. Hruška, M. Rembierz, R. Šoltés, Prešov 2010, s. 19–25.
Dec I., Personalizm czy personalizmy?, „Wrocławski Przegląd Teologiczny” 8 (2000), nr 2, s. 37–48.
Dołęga J. [rec.], „Filozofia człowieka – Studia i szkice”, L. Wciórka, Warszawa 1982, „Studia Philosophiae Christinae” 20 (1984), nr 1, s. 185–186.
Guzowski K., Personalizm polski na tle personalizmu europejskiego, „Biblioteka Teologii Fundamentalnej” 3 (2008), s. 441–468.
Hamilton W.D., The Genetical Evolution of Social Behaviour. I, „Journal of Theoretical Biology” 7 (1964), nr 1, s. 1–16.
Hamilton W.D., The Genetical Evolution of Social Behaviour. II, „Journal of Theoretical Biology” 7 (1964), nr 1, s. 17–52.
Jędraszewski M., Ksiądz Ludwik Wciórka (1928–2000), https://web.archive.org/web/20160304115750/http://www.archpoznan.org.pl/nekrologi/2000/l_wciorka.html [dostęp: 28 XI 2023 r.].
Kay T., Keller L., Lehmann L., The Evolution of Altruism and the Serial Rediscovery of the Role of Relatedness, „Proceedings of the National Academy of Sciences” 117 (2020), s. 28894–28898.
Kępiński A., Poznanie chorego, Warszawa 1978.
Kowalczyk S., Polski personalizm współczesny, „Roczniki Nauk Społecznych” 14 (1986), z. 2, s. 97–123.
Kowalczyk S., Personalizm społeczny Emmanuela Mouniera, „Roczniki Nauk Społecznych” 18 (1990), z. 1, s. 129–149.
Kowalczyk S., Personalizm – podstawy, idee, konsekwencje, Lublin 2012, s. 38–39.
Mariański J., Nauka o moralności Marii Ossowskiej w opinii środowisk katolickich, „Principia” 45–46 (2006), s. 15–42.
Mariański J., Socjologia moralności Marii Ossowskiej w opinii wybranych środowisk katolickich, „Zeszyty Naukowe KUL” 59 (2016), nr 2, s. 23–45.
Morciniec P., Etyczne granice transplantacji, „Rocznik Teologii Katolickiej 2 (2003), s. 75–87.
Osiatyński W., Tischner J., O potrzebie i pułapkach altruizmu, „Tygodnik Powszechny” 28 (2000), www.tygodnikpowszechny.pl/o-potrzebie-i-pulapkach-altruizmu-147824 [dostęp: 28 XI 2023 r.].
Ossowska M., Egoizm i altruizm a typy stosunków społecznych, „Przegląd Socjologiczny” 9 (1947), nr 1–4, s. 63–72.
Turek J., Filozoficzne interpretacje faktów naukowych, Lublin 2009.
Wciórka L., Szkice o Teilhardzie, Poznań 1973.
Wciórka L., Ewolucja i stworzenie. Próba reinterpretacji problematyki ewolucji i stworzenia na podstawie tomistycznej koncepcji partycypacji, Poznań 1976.
Wciórka L., Filozofia człowieka. Studia i szkice, Warszawa 1982.
Volsche S., Introduction to Evolution & Human Behavior, https://boisestate.pressbooks.pub/evolutionhumanbehavior/chapter/practice-hamiltons-rule [dostęp: 28 XI 2023 r.].
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
