Dialog jako doświadczenie etyczne
DOI:
https://doi.org/10.15633/ssc.973Słowa kluczowe:
dialog, osoba, etyka, komunikacja interpersonalna, prawda, dobro i złoAbstrakt
Dialog jest podstawowym doświadczeniem osoby uczestniczącej w komunikacji interpersonalnej. Doświadczenie to stanowi fundament etycznych refleksji. Jeśli etyka personalistyczna odwołuje się do doświadczenia osoby jako fundamentu i kontekstu refleksji oraz argumentacji etycznej, to podstawowym wyznacznikiem tego doświadczenia jest doświadczenie dialogu. Możemy zatem postawić hipotezę, że dialog jest podstawowym doświadczeniem etycznym. Celem niniejszego artykułu jest wykazanie słuszności tej hipotezy oraz próba pokazania niektórych aspektów etycznego wymiary dialogu.
Bibliografia
Brzezinka W., Chrześcijańskie cele współczesnego wychowania, [w:] Wychowanie chrześcijańskie a kultura, red. T. Ożóg, Lublin 2000, s. 38–55.
Buttiglione R., Społeczny wymiar winy. Czy możliwa jest wina o charakterze biernym?, „Ethos” 2010 nr 23, s. 27.
Chudy W., Kłamstwo jako korupcja antropologiczna, „Ethos” 1992 nr 1, s. 88–96.
Dostojewski F., Bracia Karamazow, tłum. A. Wat, t. 1, Warszawa 1978.
Drożdż M., Osoba i media. Personalistyczny paradygmat etyki mediów, Tarnów 2005, s. 61.
Filozofia dialogu, oprac. B. Baran, Kraków 1991.
Franciszek, Adhortacja apostolska Evangelii gaudium.
Głowiński M., Mowa i zło, „Ethos” 1992 nr 1, s. 97–106.
Jan Paweł II, Encyklika Veritatis splendor.
Jan Paweł II, Etyka globalizacji musi być etyką solidarności. Fragmenty przemówień do uczestników VII i VIII Sesji Planarnej Papieskiej Akademii Nauk Społecznych, „Ethos” 2002 nr 15, s. 15–19.
Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Pokoju 1983 roku Dialog na rzecz pokoju – wyzwaniem dla naszych czasów, Watykan 1983.
Jan Paweł II, W służbie prawdy, „Ethos” 2002 nr 15, s. 91–97.
Jantos M., Filozofia dialogu. Źródła, zasady, adaptacje, Kraków 1997.
Jaroszyński P., Metafizyka piękna, Lublin 1986
Jaroszyński P., Spór o piękno, Poznań 1992.
Kłoczowski J. A., Filozofia dialogu, Poznań 2006.
Lepa A., Manipulowanie człowiekiem jako korupcja antropologiczna, „Ethos” 1992 nr 1, s. 77–86.
Moskal P., Wolność w prawdzie, [w:] Człowiek sumienia, red. J. Guzowski, Olsztyn 1997, s. 33–40.
Olejarczyk A., Dryf sensu, [w:] Prawda a metoda, Aporie myśli współczesnej, cz. I, red. J. Jaskóła, A. Olejarczyk, Wrocław 2003, s. 195–220.
Parandowski J., Alchemia słowa, Warszawa 2000.
Seifert J., Sumienie – poznanie – prawda, „Ethos” 1991 nr 3–4, s. 38–48.
Styczeń T., Problematyka etyczna a życie, [w:] T. Styczeń, Wprowadzenie do etyki, Lublin 1993, s. 22–28.
Styczeń T., Spór moralny a afirmacja wzajemna osób, [w:] T. Styczeń, Wprowadzenie do etyki, Lublin 1993, s. 132–139.
Szczepański J., Człowiek w strukturach zła, „Ethos” 1992 nr 1, s. 66–76.
Wychowanie chrześcijańskie a kultura, red. T. Ożóg, Lublin 2000.
Zajdel J., Aporie w aplikacjach koncepcji światów możliwych do teorii mediów, [w:] Prawda a metoda. Aporie myśli współczesnej, cz. I, red. J. Jaskóła, A. Olejarczyk, Wrocław 2003, s. 49–56.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
