Dialog jako doświadczenie etyczne

Autor

  • Michał Drożdż Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/ssc.973

Słowa kluczowe:

dialog, osoba, etyka, komunikacja interpersonalna, prawda, dobro i zło

Abstrakt

Dialog jest podstawowym doświadczeniem osoby uczestniczącej w komunikacji interpersonalnej. Doświadczenie to stanowi fundament etycznych refleksji. Jeśli etyka personalistyczna odwołuje się do doświadczenia osoby jako fundamentu i kontekstu refleksji oraz argumentacji etycznej, to podstawowym wyznacznikiem tego doświadczenia jest doświadczenie dialogu. Możemy zatem postawić hipotezę, że dialog jest podstawowym doświadczeniem etycznym. Celem niniejszego artykułu jest wykazanie słuszności tej hipotezy oraz próba pokazania niektórych aspektów etycznego wymiary dialogu.

Bibliografia

Brzezinka W., Chrześcijańskie cele współczesnego wychowania, [w:] Wychowanie chrześcijańskie a kultura, red. T. Ożóg, Lublin 2000, s. 38–55.

Buttiglione R., Społeczny wymiar winy. Czy możliwa jest wina o charakterze biernym?, „Ethos” 2010 nr 23, s. 27.

Chudy W., Kłamstwo jako korupcja antropologiczna, „Ethos” 1992 nr 1, s. 88–96.

Dostojewski F., Bracia Karamazow, tłum. A. Wat, t. 1, Warszawa 1978.

Drożdż M., Osoba i media. Personalistyczny paradygmat etyki mediów, Tarnów 2005, s. 61.

Filozofia dialogu, oprac. B. Baran, Kraków 1991.

Franciszek, Adhortacja apostolska Evangelii gaudium.

Głowiński M., Mowa i zło, „Ethos” 1992 nr 1, s. 97–106.

Jan Paweł II, Encyklika Veritatis splendor.

Jan Paweł II, Etyka globalizacji musi być etyką solidarności. Fragmenty przemówień do uczestników VII i VIII Sesji Planarnej Papieskiej Akademii Nauk Społecznych, „Ethos” 2002 nr 15, s. 15–19.

Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Pokoju 1983 roku Dialog na rzecz pokoju – wyzwaniem dla naszych czasów, Watykan 1983.

Jan Paweł II, W służbie prawdy, „Ethos” 2002 nr 15, s. 91–97.

Jantos M., Filozofia dialogu. Źródła, zasady, adaptacje, Kraków 1997.

Jaroszyński P., Metafizyka piękna, Lublin 1986

Jaroszyński P., Spór o piękno, Poznań 1992.

Kłoczowski J. A., Filozofia dialogu, Poznań 2006.

Lepa A., Manipulowanie człowiekiem jako korupcja antropologiczna, „Ethos” 1992 nr 1, s. 77–86.

Moskal P., Wolność w prawdzie, [w:] Człowiek sumienia, red. J. Guzowski, Olsztyn 1997, s. 33–40.

Olejarczyk A., Dryf sensu, [w:] Prawda a metoda, Aporie myśli współczesnej, cz. I, red. J. Jaskóła, A. Olejarczyk, Wrocław 2003, s. 195–220.

Parandowski J., Alchemia słowa, Warszawa 2000.

Seifert J., Sumienie – poznanie – prawda, „Ethos” 1991 nr 3–4, s. 38–48.

Styczeń T., Problematyka etyczna a życie, [w:] T. Styczeń, Wprowadzenie do etyki, Lublin 1993, s. 22–28.

Styczeń T., Spór moralny a afirmacja wzajemna osób, [w:] T. Styczeń, Wprowadzenie do etyki, Lublin 1993, s. 132–139.

Szczepański J., Człowiek w strukturach zła, „Ethos” 1992 nr 1, s. 66–76.

Wychowanie chrześcijańskie a kultura, red. T. Ożóg, Lublin 2000.

Zajdel J., Aporie w aplikacjach koncepcji światów możliwych do teorii mediów, [w:] Prawda a metoda. Aporie myśli współczesnej, cz. I, red. J. Jaskóła, A. Olejarczyk, Wrocław 2003, s. 49–56.

Pobrania

Opublikowane

2015-03-01

Numer

Tom 7 Nr 1 (2015): Dialog

Dział

Dział tematyczny

Licencja

Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska. Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu),
  • utwór będzie dystrybuowany w sposób niekomercyjny,
  • nie będą tworzone utwory zależne.