Przepowiadanie do ludzi w podeszłym wieku

Autor

  • Henryk Sławiński Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/acr.2021

Słowa kluczowe:

przepowiadanie, homilia, ludzie starsi, starsi słuchacze

Abstrakt

Wiele uwagi poświęca się w homiletyce i przepowiadaniu dzieciom. Nieproporcjonalnie mało uwagi poświęca się natomiast osobom starszym. Niniejsze opracowanie uzupełnia ten brak. Najpierw podjęta jest próba opisu, kim są ludzie starsi, następnie omówione jest ich miejsce w życiu parafialnym. W dalszej kolejności podjęta jest analiza ludzi starszych jako audytorium kościelnego przepowiadania. W konsekwencji omówione są najważniejsze kwestie egzystencjalne, które dotyczą tej grupy słuchaczy, sposób i okoliczności przepowiadania do nich oraz postawa głosiciela wobec takiego audytorium.

Bibliografia

Źródła

Benedykt XVI, Adhortacja apostolska Verbum Domini (30.09.2010).

Konferencja Episkopatu Polski, Dyrektorium duszpasterstwa służby liturgicznej, Kraków 2009.

Franciszek, Encyklika Laudato si’ poświęcona trosce o wspólny dom (24.05.2015).

II Polski Synod Plenarny (1991–1999). Liturgia Kościoła po Soborze Watykańskim II, Poznań 2001.

Jan Paweł II, List do moich Braci i Sióstr – ludzi w podeszłym wieku (1.10.1999).

Kodeks prawa kanonicznego, Poznań 1983.

Komisja do spraw życia i posługi kapłanów przy Krajowej Konferencji Biskupów Katolickich USA, „Dziś spełniły się słowa Pisma, któreście słyszeli”. Homilia w zgromadzeniu niedzielnym, [w:] Homilia niedzielna. Dokumenty Konferencji Episkopatu Stanów Zjednoczonych, przeł., oprac. i red. H. Sławiński, Kraków 2015, s. 89–135.

Konferencja Episkopatu Polski, Dyrektorium katechetyczne Kościoła katolickiego w Polsce, Kraków 2001.

Kongregacja ds. Duchowieństwa, Papieska Rada ds. Świeckich, Kongregacja Nauki Wiary, Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Kongregacja ds. Biskupów, Kongregacja ds. Ewangelizacji Narodów, Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Papieska Rada ds. Interpretacji Tekstów Prawnych, Instrukcja o niektórych aspektach dotyczących współpracy wiernych świeckich w ministerialnej posłudze kapłanów Ecclesiae de Mysterio (15.08.1997), AAS 89 (1997), s. 852–877, tekst polski: „L’Osservatore Romano”, wyd. pol., 12 (1998), s. 30–40; art. 3, § 2–3.

Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Nowe ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego. Z trzeciego wydania Mszału rzymskiego (18.03.2002), Poznań 2004.

Międzynarodowa Rada do Spraw Katechezy, Katecheza dorosłych we wspólnocie chrześcijańskiej. Niektóre linie i ukierunkowania, Watykan 1990, przekład polski: przeł. K. Misiaszek, Kraków 2001.

Literatura

Bogacz R., Starość w Biblii, [w:] Starość. Problem czy szansa? Refleksja teologiczno-pastoralna, red. Jan Dziedzic, Kraków 2015, s. 13–44.

Broński W., Homilia, [w:] Leksykon teologii pastoralnej, red. R. Kamiński, Lublin 2006, s. 288–291.

Cameron P. J. OP, Why preach. Encountering Christ in God’s Word, San Francisco 2009.

Dziedzic J., Kościół wobec starości. Perspektywa pastoralnoteologiczna, „Polonia Sacra” 38 (2015) nr 1, s. 95–113.

Hart R. OFM Cap., Preacher as risk taker, Collegeville, MN 2003.

Kudasiewicz J., Proforystyka pastoralna. Pismo św. jako księga ludu Bożego, [w:] Wstęp ogólny do Pisma św., red. J. Szlaga, Poznań–Warszawa 1986, s. 221–275.

Kalbarczyk A., „Nie odtrącaj mnie w starości”. O potrzebie profilowanego przepowiadania dla seniorów, „Polonia Sacra” 38 (2015) nr 1, s. 115–130.

Kamiński R., Duszpasterstwo w społeczeństwie pluralistycznym, Lublin 1997.

Lewek A., Jak głosić słowo Boże dzieciom?, „Homo Dei” 46 (1977) nr 4, s. 271–275.

Lewek A., Współczesna odnowa kaznodziejstwa. Zarys homiletyki ogólnej, z. 2, Warszawa 1980.

Łysy H., Liturgiczne i pozaliturgiczne przepowiadanie do dzieci w Kościele w Polsce po Soborze Watykańskim II. Teoria i praktyka, Opole 2011.

Morciniec P., Starzeć się z godnością: od doświadczenia straty do owocowania, „Polonia Sacra” 38 (2015) nr 1, s. 49–69.

Nieman J. R., Rogers T. G., Preaching to every pew. Cross-cultural strategies, Minneapolis, MN 2001.

Ostrowski J., Przygoda W., Seniorów duszpasterstwo, [w:] Leksykon teologii pastoralnej, red. R. Kamiński, Lublin 2006, s. 789–793.

Polska bibliografia homiletyczna 1945–2005, oprac. W. Przyczyna, L. Szewczyk, Kraków 2007.

Przygoda W., Formacja apostolska ludzi w podeszłym wieku, „Perspectiva” 1 (2009), s. 170–184.

Przygoda W., Wyzwania duszpasterskie wobec osób w podeszłym wieku, „Polonia Sacra” 38 (2015) nr 1, s. 71–94.

Sławiński H., Kontekstualne uwarunkowanie głoszenia katechez do młodzieży, „Pro Musica Sacra” 13 (2015), s. 53–69.

Sławiński H., Msza św. i homilia według „Dyrektorium o Mszach św. z udziałem dzieci”. Aktualność dyrektorium w 40. rocznicę powstania?, „Teologia i Człowiek” 28 (2014), s. 4, 97–115.

Staniek E., Z kaznodziejskiego warsztatu, Kraków 1997.

Pobrania

Opublikowane

2017-05-30

Numer

Tom 48 (2016)

Dział

Teologia

Licencja

Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).