The standing (locus standi) of the convent of Augustinian Fathers in Krakow in regulatory proceeding
DOI:
https://doi.org/10.15633/acan.3925Keywords:
legal entity, nacionalisation, standing (locus standi), regulatory proceedings, conventAbstract
While filing a petition and lawsuit pursuant to Article 61 Section 1 and Article 64 Section 2 of a relation between the state and the Catholic Church in the Republic of Poland, the legal church entity must produce its standing to file a petition (lawsuit), to support it and to acquire property rights. It must prove that it is the legal church entity that had been deprived of real estate ownership as a result of its nationalization (identity of entities), or a legal successor of this entity. Filing a claim to regain a nationalized property does not depend on whether this property was owned by the legal entity. There may be a legal succession in the strict sense of the word, or a right to regain the ownership of a property formerly owned by a legal entity of this Church (sensu largo succession), as stipulated by a relation between the state and the Catholic Church in the Republic of Poland. Identity or legal succession of legal church entities require an indication of legal basis in both canon law and Polish law. To meet this requirement, one must provide an interpretation of substantive and procedural law. However, it goes without saying that after unilateral termination of concordat from 1925 until 23 May 1989, there were no such legal norms in Polish law, because the legislator at that time avoided passing such legal norms, in spite of the existence of the binding regulation of the Constitution of the Polish People’s Republic in this respect. These issues have been analysed in detail in the article, using an example of nationalization and revindication of the real estate of a convent of Augustinian Fathers in Krakow.
References
Bar J. R., Kałowski J., Prawo o instytutach życia konsekrowanego, Warszawa 1985.
Baron J., Bączkowicz F., Stawinoga W., Prawo kanoniczne. Podręcznik dla duchowieństwa, t. 1, Opole 19573; t. 2, Opole 19583.
Grabowski I., Prawo kanoniczne, Warszawa 1948.
Insadowski E., Osoba prawna. Studium prawno-kanoniczne, Lublin 1927.
Michiels G., Principia generalia de personis in Ecclesia, Parisiis–Tornaci–Romae 1955.
Ottaviani A., Damizia J., Institutiones iuris publici ecclesiastici. Ius publicum internum (Ecclesiae constitutio socialis et potestas), Vatican 1958.
Sobański R., Komentarz do kan. 115 i 120, w: Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, t. 1: Księga I: Normy ogólne, red. J. Krukowski, Poznań 2003, s. 191–192, 197–199.
Sobański R., Osoba prawna „in utroque foro”, w: Rozprawy prawnicze. Księga pamiątkowa Profesora Maksymiliana Pazdana, red. W. Popiołek, L. Ogiegło, M. Szpunar, Kraków 2005, s. 1355–1365.
Stec P., Walencik D., Rewindykacja nieruchomości osób prawnych Kościoła katolickiego w postępowaniu przed sądami powszechnymi, „Przegląd Prawa Wyznaniowego” 3 (2011), s. 23–50.
Walencik D., Rewindykacja nieruchomości Kościoła katolickiego w postępowaniu przed Komisją Majątkową, Lublin 2008.
Walencik D., Zabór mienia kościelnych osób prawnych w latach 1944–1989, w: Zakony żeńskie w PRL. Prawo instrumentem walki z Kościołem i zakonami w PRL, red. A. Mirek, Lublin 2009, s. 31–65.
Walencik D., Nowelizacja ustawy o stosunku państwa do Kościoła katolickiego w kontekście zasady bilateralności, „Forum Prawnicze” 2011 z. 2, s. 36–48.
Walencik D., Opinia prawna w sprawie osobowości prawnej Katolickiego Urzędu Parafialnego w Żyglinie i następstwa prawnego po nim, „Przegląd Prawa Wyznaniowego” 8 (2016), s. 221–257.
Zubert B. W., Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, t. 2/III: Księga II: Lud Boży. Część III: Instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego, Lublin 1990.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrót oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
