Pytanie o istotę koniecznego związku, o jakim mówi treść Kartezjuszowej zasady:myślę, więc jestem

Autor

  • Roman Rożdżeński Katedra Filozofii Poznania na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/lie.174

Abstrakt

Cartesian rule cogito ergo sum is like a foundation of all Rene Descartes’s philosophy. It points to the essential relationship between subject’s own thinking and his being. How are we to understand that relationship? A thoughtful approach to that brings us to the conclusion that our being – mentioned in the Cartesian rule – must inevitably possesses a proper complex structure. This is so because our present thinking is possible at all for us only thanks to our participation in that specifically given being. Analyses carried out in this paper aim at showing how our thinking is necessarily conditioned by that complex way of being where the essence of our existence is being realized.

Biogram autora

  • Roman Rożdżeński - Katedra Filozofii Poznania na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

    ks. Roman Rożdżeński – profesor, doktor habilitowany filozofii, kierownik Katedry Filozofii Poznania na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. W swoich publikacjach książkowych oraz artykułach
    zajmuje się przede wszystkim filozofią Husserla, Kanta, Heideggera, Arystotelesa, Ockhama, Nietzschego, Kartezjusza, Locke’a, Leibniza, Berkeleya, Hume’a, jak również problematyką sceptycyzmu oraz nihilizmu.

Okładka numeru

Pobrania

Opublikowane

2013-09-09

Numer

Tom 19 Nr 1 (2013)

Dział

Artykuły

Licencja

Prawa autorskie (c) 2013 Roman Rożdżeński

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

W kwestii praw autorskich obowiązują następujące zasady:

1. Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

2. Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)

3. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).