Syriaco-Slavica. What did the Syriac medieval writers know about the Slavs
DOI:
https://doi.org/10.15633/ochc.1010Keywords:
Slavs, Syriac, MedievalAbstract
In one of the Old Church Slavonic documents, the Life of Constantine, the Apostle to the Slavs, appears an interesting mention about a man who Cyril-Constantine met in the Crimean Chersonesus and who had the Gospels and Psalter written in “rosky” or “rusky” letters. The question, “what did the author of the Life mean writing rosky/rusky,” has been discussed by scholars for many years but there has not been any satisfactory explanation as yet. Usually, three attempts to answer it have been offered.1 The first attempt claims that it was a writing system of the Russian Slavs, the second one perceives the runic letters of the Goths that inhabited the Crimean Peninsula at least till the 16ᵗʰ century in the word “rosky/rusky.” Nevertheless, the third solution seems to be very convincing, namely, some scholars think that the term “rosky/rusky” is a mistake of the copyist and originally it was written “sursky”, which means Syriac.
References
Actes syriaques d’André attributes à Éphrem, „Orientalia Christiana Analecta” 256 (1998), pp. 85–104.
Apokryfy Nowego Testamentu, pod red. M. Starowieyskiego, Kraków 2007.
Birnbaum H., Some Remaining Puzzles in Cyrillo-Methodian Studies, „Slovo” 47–49 (1997–1999), pp. 9–15.
A Chronicle of John Malalas, a translation by E. Jeffreys, M. Jeffreys, R. Scott, Melbourne 1986.
Chronique de Michel le Syrien, Patriarche Jacobite d’Antioche (1166–1199), éditée pour la première fois et traduite en français par J.-B. Chabot, vol. 1–4, Paris 1899–1910.
The Chronography of Gregory Abu’l Faraj, the Son of Aaron, the Hebrew Physician, Commonly Known as Bar Hebraeus: Being the First Part of His Political History of the World, translated from the Syriac by E. A. Wallis Budge, vol. 2, London 1932.
Curta F., The Making of the Slavs. History and Archeology of the Lower Danube Region, c. 500–700, Cambridge 2001.
Ecclesiastical History of John, Bishop of Ephesus, translated from the original Syriac by R. P. Smith, Oxford 1860.
The Edessa-Aleppo Syriac Codex of the Chronicle of Michael the Great, ed. G. A. Kiraz and Gregorios Yuhanna Ibrahim, New Jersey 2009.
Eliade M., Od Zalmoksisa do Czyngis-chana, Warszawa 2002.
Gieysztor A., Mitologia Słowian, Warszawa 1982.
Gołąb Z., O pochodzeniu Słowian w świetle faktów językowych, Kraków 2004.
The Gothic History of Jordanes, introduction and a commentary C. C. Mierow, London 1915.
Gregorii Barhebraei Chronicon syriacum, e codd. mss. emendatum ac punctis vocalibus adnotationibusque locupletatum [a P. Bedjan], Paris 1890.
The History of Alexander the Great, Being the Syriac Version of the Pseudo-Callisthenes, edited with an English translation and notes by E. A. Wallis Budge, Cambridge 1889.
Land J. P. N., Anecdota Syriaca, vol. 1, Lugduni Batavorum 1862.
Reczek J., Polszczyzna i inne języki w perspektywie porównawczej, Wrocław-Warszawa-Kraków 1991.
Smith R. Payne, Thesausus Syriacus, Oxonii 1879.
Syriac Codex of the Chronicle of Michael the Great, ed. by G. Yuhanna Ibrahim, New Jersey 2009.
Texts and Translations of the Chronicle of Michael the Great, Syriac Original, Arabic Garshuni Version, and Armenian Epitome with Translations into French, vol. 1: The Edessa-Aleppo.
Tyszkiewicz L. A., Słowianie i Awarowie, Wrocław 2009.
White D. G., Myths of the dog-men, Chicago 1991.
Witakowski W., The Division of the Earth between the Descendants of Noah in Syriac Tradition, „Aram” 5 (1993), pp. 635-656.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2015 Sebastian Bednarowicz
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 3.0 Unported License.
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska. Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu),
- utwór będzie dystrybuowany w sposób niekomercyjny,
- nie będą tworzone utwory zależne.
