Zadania organów i posługa organisty w Musicam sacram. Bilans i perspektywy

Autor

  • Gilberto Sesantini Accademia Musicale Santa Cecilia, Bergamo

DOI:

https://doi.org/10.15633/pms.2577

Słowa kluczowe:

instrukcja Musicam sacram, liturgia, muzyka, organy, organista

Abstrakt

Miejsce organów w liturgii Kościoła rzymskokatolickiego jest w dzisiejszych czasach bardzo precyzyjnie dookreślone. Ich rolą jest podtrzymywanie śpiewu wiernych, akompaniowanie zespołom śpiewaczym, a także wykonywanie muzyki solowej, dostosowanej do charakteru danego święta czy uroczystości. Instrukcja Musicam sacram z roku 1967 w sposób niezwykle przejrzysty wyjaśnia, kiedy i w jakich okolicznościach należy używać organów w liturgii, a także kiedy ich użycie jest niepożądane. Odnosi się także do posługi organisty, określając jej niezwykle istotną rolę w budowaniu wspólnoty wiernych.

Powstała przed 50 laty instrukcja Musicam sacram nie jest dziś tylko reliktem historycznym. Stała się punktem wyjścia dla wielu innych późniejszych opracowań dotyczących muzyki w Kościele. Ponadto wiele z jej zapisów nie straciło nic na swej aktualności. Przypomnienie i analiza po pół wieku tych zapisów odnoszących się do organów i gry organowej pozwala według autora na stwierdzenie, iż „Dziś nadal liturgia nie może obejść się bez organów, a organy nie mogą obejść się bez liturgii. Dictum Musicam sacram jest jasne. Jej mens (tzw. «duch») – również. Jak zawsze to serca ludzi, którzy mają wcielić te przepisy w życie, potrzebują przemiany”.

Bibliografia

Barba M., La riforma conciliare dell’Ordo Missae, Roma 2008.

Benedetto XVI, La musica, un’arte familiare al Logos, Città del Vaticano 2009.

Bugnini A., La riforma liturgica (1948–1975), Roma 1983.

Donella V., La musica nella liturgia dal Concilio Vaticano II ad oggi, Verona 2012.

Graduale simplex, editio tipica altera, Città del Vaticano 1975.

Graduale simplex in usum minorum ecclesiarum, Città del Vaticano 1967.

Hugo V., Les chants du crépuscule, 33: Dans l’église de ***, I., 1835.

Kongregacja Kultu Bożego, instrukcja o muzyce w świętej liturgii Musicam sacram.

L’arte di Dio. Sacri pensieri, profane idee, ed. C. Siccardi, Siena 2017.

Rainoldi F., Sentieri della musica sacra. Dall’Ottocento al Concilio Vaticano II. Documentazione su ideologie e prassi, Roma 2000.

Ratzinger J., Lo spirito della liturgia. Un’introduzione, w: Opera omnia, t. 11, Teologia della liturgia, Città del Vaticano 2010.

Ruff A., Sacred music and liturgical reform. Treasures and transformations, Chicago 2007.

Sessantini G., L’improvvisazione organistica nella liturgia, „Arte Organaria e Organistica” 4 (1997) 18, s. 37–39 i 5 (1998) 24, s. 30–33.

Sessantini G., L’organo nella liturgia tra Cinque e Seicento, w: AA.VV., L’Organo Antegnati 1558–1996, Almenno S. Salvatore 1996. Zarlino G., Sopplimenti musicali, Venezia, Francesco de’ Franceschi, 1588.

Stefani G., Friburgo: prima settimana mondiale della nuova musica sacra, „Rivista Liturgica”4 (1965), s. 492–498.

Pobrania

Opublikowane

2018-12-12

Numer

Dział

Artykuły i rozprawy

Podobne artykuły

1-10 z 84

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.