Zagadnienie dynamicznej interpretacji twórczości organowej Maxa Regera w kontekście charakterystyki brzmieniowej późnoromantycznych instrumentów oraz współcześnie budowanych organów

Autor

  • Filip Presseisen Archidiecezjalna Szkoła Muzyczna im. ks. Kardynała Franciszka Macharskiego II stopnia w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/pms.1844

Słowa kluczowe:

Max Reger, pipe organ, registration, late romantic, german style, organbuilding, pneumatic action

Abstrakt

-

Biogram autora

  • Filip Presseisen - Archidiecezjalna Szkoła Muzyczna im. ks. Kardynała Franciszka Macharskiego II stopnia w Krakowie
    Ur. w 1985 roku, studiował w klasie organów na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie (dyplom z wyróżnieniem 2009), Musikhochschule Lübeck (klasa organów prof. Franza F. Danksagmüllera) oraz u prof. Christopha Bosserta w Hochschule für Musik w Würzburgu (dyplom z wyróżnieniem 2013). Uczestnik licznych kursów mistrzowskich poświęconych interpretacji oraz improwizacji organowej oraz seminariów bachowskich w Münsterschwarzach, Ansbach, Rehweiler, Arnstadt i Erlangen. Koncertuje jako organista i improwizator w kraju i za granicą. Członek Archidiecezjalnej Komisji Muzyki Kościelnej w Krakowie oraz grupy Bach Societät. Wykładowca Archidiecezjalnej Szkoły Muzycznej im. ks. Kardynała Franciszka Macharskiego w Krakowie oraz organista w klasztorze OO. Kapucynów w Krakowie-Olszanicy.

Bibliografia

Bagier G., Max Reger, Stuttgart 1923.

Bossert Ch., Die Singularität des süddeutschen Klangprinzips innerhalb der europäischen Klangstile nach 1670 als Wurzel der romantischen Orgel, [w:] „Acta Organologica Band”, t. 32 „Gesellschaft der Orgelfreunde” e. V., Mettlach 2011, s. 35–50.

Eberlein R., Orgelregister: ihre Namen und ihre Geschichte, Köln 2009.

Falkenberg H. J., Der Orgelbauer Wilhelm Sauer 1831–1916. Leben und Werk, Lauffen 1990.

Fidom H., Diversity in Unity. Discussions on Organ Building in Germany between 1880 and 1918, Amsterdam 2002.

Kaufmann M. G., Orgel und Nationalsozialismus. Die ideologische Vereinnahmung des Instrumentes im „Dritten Reich”, Kleinblittersdorf 1997.

Klinda F., Orgelregistrierung. Klanggestaltung der Orgelmusik, Wiesbaden 1995.

Kümmerle S., Walcker & Cie, [w:] Enzyklopädie der evang. Kirchenmusik, Güttersloch 1904.

Laukvik J., Orgelschule zur historischen Aufführgunspraxis. Grundzüge des Orgelspiels unter Berücksichtigungzeitgenössischer Quellen in 3 Teilen, Teil 2: Orgel und Orgelspiel in der Romantik von Mendelssohn bis Reger und Widor, Stuttgart 2000.

Lindner A., Max Reger. Ein Bild seines Jugendlebens und Künstlerischen Werdens, Regensburg 1936.

Locher C., Die Orgel-Register und ihre Klangfarben, Bern 1923.

Müller H. P., Von Adam bis Zar und Zimmerman. Musikeranekdoten, Berlin 1990.

Rost M., Spätromantische Orgeln als Schlüsselfür das Verständnis des Orgelrepertoires der Zeit um 1900 und seiner Interprete, [w:] Restaurierung pneumatischer Orgeln, Hrsgb. U. Pape, Berlin 1995, s. 27–36.

Rudolz R., Die Registrierkunst des Orgelspiels in ihren grundlegenden Formen, Lipsk 1913.

Scheffler C., Restaurierung pneumatischer Instrumente – Probleme und Erfahrungen, [w:] Restaurierung pneumatischer Orgeln, Hrsgb. U. Pape, Berlin 1995, s. 37–42.

Slonimsky N., Lexicon of Musical Invective: Critical Assaults on Composers Since Beethoven’s Time, New York 1965.

Walcker-Mayer W., Die Orgel der Reger-Zeit, [w]: Max Reger 1873–1973, Wiesbaden 1974.

Pobrania

Opublikowane

2016-11-20

Numer

Tom 14 (2016)

Dział

Artykuły i rozprawy

Licencja

Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrót oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0) Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).