Kościół w Armenii – podziały i dążenie do jedności

Autor

  • Marcin Imach Uniwersytet Śląski

DOI:

https://doi.org/10.15633/tst.2106

Słowa kluczowe:

Ormianie, Armenia, ekumenizm, Bliski Wschód

Abstrakt

Setna rocznica eksterminacji Ormian, przypadająca w roku 2015, obudziła większe zainteresowanie nie tylko Armenią i Ormianami, ale także historią Kościoła ormiańskiego. Artykuł kreśli zatem krótko uwarunkowania geograficzne i historyczne Armenii, aby ukazać państwo, które jako pierwsze w historii przyjęło wiarę chrześcijańską za obowiązującą. W ciągu wieków dochodziło do podziałów wewnątrz tego Kościoła z powodu różnic teologicznych oraz ze względów geograficznych. Tak oto powstał Apostolski Kościół Ormiański, który nie przyjął zwierzchnictwa papieża. Pomimo iż dialog Rzymu z Ormianami trwał już od XII wieku, to dopiero w XVII wieku doszło do wyodrębnienia się grupy Ormian uznających prymat papieża i do powstania Katolickiego Kościoła obrządku ormiańskiego. XX wiek przyniósł wzmożone działania ze strony Rzymu, a także ze strony kolejnych katolikosów ormiańskich, aby doszło najpierw do zjednoczenia w ramach Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, a następnie do pełnej jedności wszystkich Ormian z Rzymem i papieżem. Elementem wspomagającym zjednoczenie jest wspólne wspominanie ludobójstwa Ormian dokonanego przez Turków w latach 1915–1916.

Biogram autora

  • Marcin Imach - Uniwersytet Śląski
    Marcin Imach – absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (Wydział Teologiczny) oraz Śląskiej Wyższej Szkoły Zarządzania. Doktorant na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Członek Stowarzyszenia Misjologów Polskich.

Bibliografia

Bukowski K., Religie świata wobec chrześcijaństwa, Kraków 1999.

Curanowić A., Religie, Kościoły i konflikty międzywyznaniowe w regionie Kaukazu, w: Wprowadzenie do studiów wschodnioeuropejskich, red. M. Korzeniowski, D. Tarasiuk, K. Latawiec, Lublin 2013, s. 189–226.

Gstrein H., Skazany na chłostę i śmierć, przeł. J. Borowiczowa, Warszawa 1991.

http://ekumenizm.wiara.pl/doc/477865.Ormianski-Kosciol-Apostolski-Kosciol-OrmianskoGregorianski (13.05.2015).

http://www.magazyn.ekumenizm.pl/content/article/20040705134933238.htm (18.05.2015)

http://www.ordynariat.ormianie.pl/(13.05.2015).Jan Paweł II, Encyklika Ut unum sint.

Karski K., Kronika wydarzeń ekumenicznych styczeń–czerwiec 2008, w: Studia i dokumenty ekumeniczne, red. K. Karski, Warszawa 2008, s. 162–164.

Kongregacja Nauki Wiary, Deklaracja Dominus Iesus.

Kucharczyk G., Pierwszy holokaust XX wieku, Warszawa 20014.

Kumor B., Historia Kościoła, cz. 8: Czasy współczesne 1914–1992, Lublin 1996.

Machut-Mendecka E., Archetypy islamu, Warszawa 2005.

Nitkiewicz K., Katolickie Kościoły wschodnie, Sandomierz 2014.

Rudnicka-Kassem D., John Paul II, Islam and the Middle East, Kraków 2012.

Roberson R., Chrześcijańskie Kościoły wschodnie, przeł. K. Bielawski, D. Mionskowska, Bydgoszcz 1998.

Simon M., Cywilizacja wczesnego chrześcijaństwa, przeł. E. Bakowska, Warszawa 1979.

Siniscalco P., Starożytne Kościoły wschodnie, przeł. K. Piekarz, Kraków 2013.

Sobór Watykański II, Dekret o ekumenizmie Unitatis redintegratio.

Sobór Watykański II, Dekret o Kościołach wschodnich katolickich Orientalium Ecclesiarum.

Stopka K., Armenia Christiana, Kraków 2002.

Pobrania

Opublikowane

2017-06-15

Numer

Tom 35 Nr 2 (2016)

Dział

Artykuły

Licencja

Prawa autorskie (c) 2017 Marcin Imach

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Twórca oświadcza, że służą mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.

Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:

  • utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
  • obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
  • włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
  • udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0) Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:

  • zostanie podany autor i tytuł utworu,
  • zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).