Papieska elekcja i posługa w dokumentach soboru we Florencji
DOI:
https://doi.org/10.15633/acr.2032Słowa kluczowe:
sobór we Florencji, koncyliaryzm, wybór papieża, obowiązki biskupa Rzymu, prymat papieski, Eugeniusz IVAbstrakt
Artykuł ma na celu odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób sobór florencki zdefiniował wybór papieża, jego kompetencje i znaczenie przewodnictwa Kościołowi oraz jak papieska funkcja wpłynęła na przezwyciężenie koncyliaryzmu. Sobór pokazał przewodnią rolę papieża nad Kościołem powszechnym i określił konkretne zadania i priorytety biskupa Rzymu oraz procedury jego wyboru. W przypadku wakatu w Stolicy Apostolskiej, który powstałby w trakcie obrad soborowych, wybór nowego biskupa Rzymu miał mieć miejsce tam, gdzie obradują ojcowie. Przed wejściem na konklawe elektorzy mieli złożyć przysięgę Bogu i Kościołowi. Papież jest pierwszym i najwyższym pasterzem owczarni Chrystusa i dlatego musi być osobą zatroskaną o zbawienie wszystkich dusz i o pożytek dla całego świata chrześcijańskiego. Biskup Rzymu ma zdecydowanie wyznawać i zachować wiarę katolicką, według tradycji apostolskiej, soborów powszechnych i świętych ojców. Papież musi być świadomy swojej funkcji i gotowy do największych poświęceń w służbie Bogu i wiernym. Ma także dbać o prowadzenie i kierowanie na drogę zbawienia duchowieństwa i ludu rzymskiego oraz musi naprawiać i usuwać wszystko, co może być skażone symonią lub konkubinatem. Papież nie może kierować się więzami pokrewieństwa, ma być dostępny dla wiernych.Bibliografia
Bellitto C., 101 questions & answers on popes and the papacy, New York 2008.
Creighton M., The Council of Basel, London 2011.
Decretum Gratiani. Corpus Iuris Canonici, vol. 1, instruxit A. Friedberg, Leipzig 1879.
Dudziak J., Dziesięcina papieska w Polsce średniowiecznej, Lublin 1974.
Eubel C., Hierarchia catholica medii aevi, sive Summorum pontificum, vol. 2, Monasterii 1913.
Gill J., The Council of Florence, Cambridge 2011.
Hamennan N., The Council of Florence. The religious event that shaped the era of discovery, „Fidelio” 1 (1992) no. 2, s. 23–36.
Klimiuk W., Podatek kościelny. Idea, konstrukcja i recepcja w prawie polskim, Warszawa 2015.
Kumor B., Historia Kościoła, t. 4, Lublin 2001.
La Rocca O., Il conclave. Le procedure, i protagonisti, la storia, le curiosita, Milano 2005.
Mansi J. D., Sacrorum Conciliorum Nova et Amplissima Collectio, vol. 29, Paris 1901.
Melloni A., Das Konklave. Die Papstwahl in Geschichte und Gegenwart, Wien 2002.
Nowicki A., Prymat papieski na Soborze Florenckim i w Unii Brzeskiej, „Colloquium Salutis” 20 (1990), s. 135–152.
Pope Eugenius IV, Dudum sacrum, [w:] J. D. Mansi, Sacrorum Conciliorum Nova et Amplissima Collectio, vol. 29, Paris 1901, kol. 78–79.
Randall M., The Gargantuan polity, London 2008.
Sobór w Bazylei, [w:] Dokumenty soborów powszechnych, t. 3, układ i oprac. A. Baron, H. Pietras, Kraków 2003, s. 279–427.
Sobór we Florencji, sesja 6: Unia z Grekami, [w:] Dokumenty soborów powszechnych, t. 3, układ i oprac. A. Baron, H. Pietras, Kraków 2003, s. 459–477.
Sobór w Konstancji, [w:] Dokumenty soborów powszechnych, t. 3, układ i oprac. A. Baron, H. Pietras, Kraków 2003, s. 31–269.
Stieber J., Pope Eugenius IV, the Council of Basel and the secular and ecclesiastical authorities in the Empire, Leiden 1978.
Schatz K., Sobory powszechne, przekł. J. Zakrzewski, Kraków 2001.
Valois N., La crise religieuse du XVe siècle, Paris 1909.
Ziebart K., Nicolaus Cusanus on faith and the intellect, Leiden 2013.
Zepp-LaRouche H., Nicolaus of Cusa and the Council of Florence, „Fidelio” 1 (1991), no. 2, s. 17–22.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
