Modern canons relating to the Bishop of Rome: Latin and Eastern. Comparison and their sources
DOI:
https://doi.org/10.15633/acan.3703Keywords:
the Bishop of Rome, the College of Bishops, the Latin Code, the Eastern Code, PrimacyAbstract
The Person and the Office of the Bishop of Rome that is the highest and the most important office within the entire Church and that cannot be compared to any other office both in the Church itself and the secular community, that has lasted continuously for centuries and millennia and that has remained unchanged at the same time and has constantly been discovered with reverence, constitutes exquisitely rich, important, and complex issue and thematics. It is not only an incisive look and theological and legal analysis or historic and even political analysis that have been depicted in a number of interesting monographies and other detailed studies, including important scientific symposia, but also publications containing personal references to individual popes. The article is aimed at analysing current canons concerning the Bishop of Rome, i.e. canons included in the codes of canon law promulgated by Pope John Paul II, it means the Latin Code of 1983 and Eastern Code of 1990. The presented statement is only a depiction of a very rich issue, which inter alia involves a detailed study and analysis of only synthetically indicated sources of Latin canons and Eastern cannons concerning the Person and the Office of the Bishop of Rome. Anniversary of one hundred years of birth of St. John Paul II, who made the Person and the Office of the Bishop of Rome much closer to the Church in Poland especially by his long and rich pontiff, encourages to a continuous analysis of this extraordinary office.
References
Allocutio Summi Pontificis occasione praesentationis Codicis Canonum Ecclesiarum Orientalium in XXVIII Congregatione generali Synodus Episcoporum habita, „Communicationes” 22 (1990), s. 205–211.
Codex Iuris Canonici Pii X Pontificis Maximi iussu digestus Benedicti Papae XV auctoritate promulgatus praefatione, fontium annotatione et indice analytico-alphabetico ab emo Petro Card. Gasparri auctus, Romae MCMXVIII.
Congregazione per la Dottrina della Fede, Il Primato del successore di Pietro nel mistero della Chiesa. Testo e commenti, Città del Vaticano 2002.
Kodeks kanonów Kościołów wschodnich promulgowany przez papieża Jana Pawła II, Lublin 2002.
Kodeks prawa kanonicznego. Przekład polski zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski 2008.
Konstytucja apostolska Universi Dominici Gregis Ojca Świętego Jana Pawła II o wakacie Stolicy Apostolskiej i wyborze Biskupa Rzymskiego, Watykan 1996.
Litterae Apostolicae Motu Proprio Datae Quibus nonnullae normae Codicis Iuris Canonici immutantur, „Acta Apostolicae Sedis” 107 (2016), s. 602–606.
Papież Franciszek, List apostolski motu proprio „Mitis Iudex Dominus Iesus”, reformujący kanony Kodeksu Prawa Kanonicznego dotyczące spraw o orzeczenie nieważności małżeństwa. List apostolski motu proprio „Mitis et misericors Iesus”, reformujący kanony Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich dotyczące spraw o orzeczenie nieważności małżeństwa (tekst łacińsko-polski), Tarnów
Pontificia Commissio Codici Iuris Canonici Authentice Interpretando, Codex Iuris Canonici fontium annotatione et indice analytico-alphabetico auctus, Città del Vaticano 1989.
Pontificium Consilium De Legum Textibus Interpretandis, Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus. Fontium annotatione auctus, Città del Vaticano 1995.
Sobór Watykański II, Konstytucje. Dekrety. Deklaracje, tekst polski, nowe tłumaczenie, Poznań 2002.
Literatura
AA. VV., Il primato del successore di Pietro. Atti del simposio teologico, Roma, dicembre 1996, Città del Vaticano 1998.
Alonso F. A., Cum Petro et sub Petro. Primato ed episcopato dal Vaticanum I al Vaticanum II, Milano 2019.
Arrieta J. I., Diritto dell’organizzazione ecclesiastica, Milano 1997.
Bianchi P., Il potere giudiziario del Romano Pontefice, „Quaderni di diritto ecclesiale” 13 (2000), s. 64–82.
Bertone T., I miei papi, Torino 2018.
Candia F., Collegialità e Sinodo dei Vescovi sotto il pontificato di Papa Francesco, Rubbettino 2018.
Chiappetta L., Il codice di diritto canonico. Commento giuridico-pastorale, vol. 1, Napoli 1988.
Coccopalmerio F., Verso possibili, nuove forme di esercizio del primato? Un tentativo di risposta a „Ut unum sint”, n. 95 con una esegesi del can. 333 § 2, „Periodica” 108 (2019), s. 381–408.
Corecco E., Gerosa L., Il diritto della Chiesa, Milano 1995.
Dziwisz S., Świadectwo, Warszawa 2007.
Errázuriz M. C. J., Corso fondamentale sul diritto nella Chiesa, vol. 1: Introduzione. I soggetti ecclesiali di diritto, Milano 2009.
Erdő P., Władza Biskupa Rzymu. Ujęcie historyczno-prawne, „Annales Canonici” 8 (2012), s. 5–21.
Fürst C. G., Canones Synopse zum Codex Iuris Canonici und Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium, Freiburg–Basel–Wien 1992.
Grocholewski Z., Canoni riguardanti il Papa e il Concilio Ecumenico nel Nuovo Codice di Diritto Canonico, „Apollinaris” 93 (1999) 3–4, s. 571–610.
Grocholewski Z., Il Romano Pontefice come giudice supremo nella Chiesa, „Ius Ecclesiae” 7 (1995), s. 39–64.
Granfield P., Papal resignation, „Jurist” (1978), s. 118–131.
Jamin J., Il foro personale del Romano Pontefice per i capi di stato, „Ius Ecclesiae” 27 (2015), s. 555–576.
Krzywda J., Prymat papieski i Kolegium Biskupów w świetle nauki Vaticanum I i II, Kraków 2008.
Lattanzi U., Il primato romano, Brescia 1962.
Mazzoni G., Episcopato collegialità e primato: presupposti teologici e giuridici, „Monitor Ecclesiasticus” 115 (1990) 3, s. 535–549.
Müller G. L., Papież: posłannictwo i misja, Kraków 2017.
Paolis V. De, Feliciani G., Longhitano A., Manzanares J., Sobański R., Collegialità e primato, Bologna 1993.
Pospishil V. J., Eastern Catholic Church Law. According to the Code of Canons of the Eastern Churches, New York 1993.
Primato pontificio ed episcopato. Dal primo millennio al Concilio Ecumenico Vaticano II. Studi in onore dell’Arcivescovo Agostino Marchetto, a cura di J. Ehret, Città del Vaticano 2013.
Il primato del Vescovo di Roma nel primo millennio. Ricerche e testimonianze. Atti del symposio storico-teologico, Roma, 9–13 Ottobre 1989, a cura di M. Maccarrone, Città del Vaticano 1991.
Rahner K., Ratzinger J., Episcopato e primato, Brescia 1966.
Rozkrut T., Abdykacja, w: Leksykon prawa kanonicznego, red. M. Sitarz, Lublin 2019, k. 1–3.
Rozkrut T., Instytucja Synodu Biskupów w Kościele posoborowym, Tarnów
Rozkrut T., Kontekst i zarys tematyki motu proprio „De concordia inter Codices”, w: Chrzest i małżeństwo – harmonizacja ustawodawstwa, red. H. Stawniak, R. Kamiński, Warszawa 2018, s. 11–25.
Rozkrut T., Nowelizacja Konstytucji Apostolskiej „Universi Dominici Gregis”, „Annales Canonici” 3 (2007), s. 265–267.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrót oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
