Instaurare omnia in Christo papieża św. Piusa X (1903-1914) - a odnowa liturgiczna

Autor

  • Jan Józef Janicki

DOI:

https://doi.org/10.15633/fhc.1239

Słowa kluczowe:

Instaurare omnia in Christo, papież Pius X, odnowa liturgiczna

Abstrakt

Wiek XIX stanowił szczególnie trudny czas dla życia Kościoła, który znalazł się pod wpływem bardzo negatywnych dla życia chrześcijańskiego skutków rewolucji francuskiej oraz pod nowym i silnym zagrożeniem dla życia religijnego, jakim stał się rozpowszechniany ateizm i materializm. Pomimo tego, ten okres dziejów Kościoła stał się wiekiem odnowy, opartej na dokładnym przestrzeganiu tradycji katolickiej według nieomylnego Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, według ścisłych norm liturgicznych oraz według duchowości rzymsko-łacińskiej. Wiek ten stał się również czasem odszukiwania ukrytych skarbów, które istniały w Kościele od dawna; dokonywało się to poprzez rozwój nauk historycznych zajmujących się początkami Kościoła, w tym badaniami nad liturgią. Wysiłkom katolickich naukowców towarzyszyła pobożność eucharystyczna, która znajdowała swój wyraz w Kongresach Eucharystycznych i która ogarniała coraz szersze kręgi wierzących. Pośród różnych działań mających na celu odnowę życia chrześcijańskiego, podejmowanych przez Kościół w XIX i na początku wieku XX, odnowa liturgii zaczęła najbardziej wzbogacać jego życie religijne. W liturgii zaczęto na nowo dostrzegać istotę życia chrześcijańskiego i w niej szukano jego odnowy; „nie tylko nowymi środkami oddziaływania”, ale nadając życiu Kościoła „wyraz tak potrzebnej powagi i dostojeństwa”. Przykładowa i klasyczna celebracja liturgiczna w klasztorach (głównie benedyktyńskich) oraz „apostolskie” usiłowania „wyjścia” z taką liturgią do wszystkich wiernych stały się rysem charakterystycznym tzw. ruchu liturgicznego.

Pobrania

Opublikowane

2004-12-31

Numer

Dział

Artykuły

Podobne artykuły

1-10 z 23

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.