Kościół i państwo w nauczaniu ks. Jerzego Popiełuszki

Abstrakt

Artykuł przedstawia – na tle ważnych wydarzeń z biografii ks. Jerzego Popiełuszki – najważniejsze kwestie poruszane przez niego w cyklu homilii wygłaszanych w kościele św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu podczas trwającego w Polsce stanu wojennego. Spośród treści wówczas przez niego formułowanych istotne miejsce zajmowały zagadnienia relacji Kościoła do państwa komunistycznego. Ksiądz Popiełuszko piętnując najgroźniejsze poczynania oficjalnej władzy był świadom, że w ten sposób naraża się na szykany, a nawet śmierć. Miał jednakowoż nadzieję, że stając w obronie prześladowanych i zamykanych w więzieniach dopełnia niejako „dyplomatyczną” aktywność ówczesnych hierarchów Kościoła i zarazem wypełnia osobistą misję duszpasterską. Msze św. za Ojczyznę i tych, którzy dla niej cierpią uznawał przecież za konieczne narzędzie oddziaływania na świadomość społeczną i próbę zawsze możliwego narodowego pojednania. Z dzisiejszej perspektywy należy te heroiczne poczynania uznać za wyraz nie tylko głębokiego patriotyzmu, ale także za znak religijnie pojętej ofiary.