„Głos” Karola Szymanowskiego w muzyce Henryka Mikołaja Góreckiego, Zbigniewa Bujarskiego i Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil. Muzyka w muzyce – muzyka z muzyki –  muzyka o muzyce. Rekonesans

Autor

  • Agata Stojewska Akademia Muzyczna w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/pms.1838

Słowa kluczowe:

Grażyna Pstrokońska-Nawratil, Henryk Mikołaj Górecki, Karol Szymanowski, Magnificat, Mieczysław Tomaszewski, muzyka o muzyce, muzyka religijna, muzyka w muzyce, muzyka z muzyki, Stabat Mater, III Symfonia, Maria’s topos, Zbigniew Bujarski

Abstrakt

W tekście pt. „Głos” Karola Szymanowskiego w muzyce Henryka Mikołaja Góreckiego, Zbigniewa Bujarskiego i Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil. Muzyka w muzyce – muzyka z muzyki – muzyka o muzyce. Rekonesans autorka podejmuję próbę wysłyszenia głosów Karola Szymanowskiego, przejawiających się na różnych poziomach dzieła muzycznego (podstawa metodologiczna: intertekstualność zaproponowana przez Mieczysława Tomaszewskiego, rozumiana jako muzyka w muzyce – muzyka z muzyki – muzyka o muzyce). Przedstawia trzy wybrane utwory o przesłaniach religijnych, w których wpływ postawy kompozytora jest najbardziej znaczący. Są to: III Symfonia „Pieśni żałosnych” op. 36 H. M. Góreckiego (1976), Stabat Mater na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną Z. Bujarskiego (2000) oraz Magnificat na sopran, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną G. Pstrokońskiej-Nawratil (2004).

Pobrania

Opublikowane

2016-11-20

Numer

Dział

Artykuły i rozprawy