Badania nad śpiewem gregoriańskim przed Semiologią gregoriańską i po niej
DOI:
https://doi.org/10.15633/pms.3490Słowa kluczowe:
śpiew gregoriański XIX i XX wieku, restytucja śpiewu, paleografia muzyczna z Solesmes, edycja watykańska, semiologia gregoriańskaAbstrakt
Badania nad chorałem gregoriańskim z połowy XIX wieku znalazły swoich protagonistów wśród kilku mnichów z Solesmes. Po pontyfikacie św. Piusa X, motu proprio i nowej edycji Watykanu styl Solesmes i Methode… rozprzestrzeniły się wszędzie, ale niektóre głosy z klasztoru Solesmes mówiły o nowym podejściu do pisma muzycznego: neumes. Semiologia dom Cardine’a była nauką stworzoną, by odpowiedzieć na niektóre braki teorii Mocquereau.W artykule ukazany jest krótki zarys historyczny wcześniejszych prac na temat Semiologii
Cardine’a, zwłaszcza opracowanych na podstawie poprzednich badań Paléographie musicale.
Bibliografia
Bergeron K., Decadent Enchantments. The Revival of Gregorian Chant at Solesmes, Berkeley
Cardine E., L’édition critique du graduel. Nécessité, avantages, method, „Revue Grégorienne”
(1950) 29.
Cardine E., Signification de la désagrégation terminale, „Revue Grégorienne” (1952) 31,
s. 55–65.
Cardine E., Paroles et mélodie dans le chant grégorien, „Bollettino degli amici del PIMS”
(1954) 6/3, s. 1–9.
Cardine E., Neumes et rythme, w: Actes du 3e Congrés International de Musique Sacrée, (Paris,
juillet 1957), Paris 1959, s. 264–276.
Cardine E., Preuves graphiques du príncipe des “coupures” dans les neumes”, „Études Grégoriennes” (1961) 4, s. 43–54 et 6 planches.
Cardine E., Graduale neumé, Solesmes 1966.
Cardine E., Paleografia gregoriana, 1, Note raccolte dalle lezioni tenute da dom Eugène Cardine,Rome 1967.
Cardine E., Semiologia gregoriana, Rome 1968.
Cardine E., Primo anno di canto gregoriano, Rome 1970.
Cardine E., Les limites de la sémiologie en chant grégorien, „Études Grégoriennes” (1989) 23, s. 5–10.
Combe P., Histoire de la Restauration du Chant Grégorien d’après des Documents Inédits. Solesmes et l’Édition Vaticana Solesmes 1969.
Gontier A., Méthode raisonnée de plain-chant, Le Mans 1859.
González Barrionuevo H., Relación entre la notación mozárabe de tipo vertical y otras escrituras neumáticas, „Studi Gregoriani” (1995) 11, s. 5–112.
Graduale Triplex, Solesmes 1979.
Guéranger P., Institutions Liturgiques, vol. I, Paris–Bruxelles 1840.
Fonti e paleografia del canto ambrosiano, ed. M. Huglo, L. Agustoni, E. Cardine, E. Moneta-Caglio, Milano 1956 (Archivio Ambrosiano, 7).
Jeannin J., Études sur le rhytme grégorien, Lyon 1925.
Jeannin J., Rhytme Grégorien, Réponse à Dom Mocquereau, Lyon 1927.
Mocquereau A., Examen des critiques dirigéés par Dom Jeannin contre l’École de Solesmes, Solesmes 1926.
Paléographie musicale. Les Mélodies Liturgiques ou recueil de Fac-similés phototypiques des principaux manuscrits de chant grégorien, ambrosien, gallican, mozárabe, avec préface explicative publiée par les Révérends Pères Bénédictins de l’Abbaje de Solesmes, Solesmes 1888.
Pothier J., Les Mélodies Grégoriennes d’après la tradition, Solesmes 1880.
Pothier J., Liber Gradualis, Solesmes 1883.
Pothier J., Directorium Chori, Solesmes 1884.
Wagner P., Einfhrung in Die Gregorianischen Melodien, 3 vols. Leipzig 1911–1921.
Wollaerts J. A., Rhytmic Proportions in Early Medieval Eclesiastical Chant, Leiden 1956 (2ª ed. 1960).
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrót oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0) Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
