Instytucja zaręczyn w ujęciu ks. Józefa Pelczara na podstawie prawa katolickiego
DOI:
https://doi.org/10.15633/tst.3260Słowa kluczowe:
Józef Pelczar, prawo małżeńskie, zaręczynyAbstrakt
Artykuł jest przykładem wzorcowego wyłożenia tematu przez ks. Pelczara w oparciu o aktualnie obowiązującą doktrynę prawną oraz odpowiednie kazusy ułatwiające zrozumienie tematu. Podstawowym źródłem pracy jest podręcznik ks. Józefa Sebastiana Pelczara pt. Prawo małżeńskie katolickie z uwzględnieniem prawa cywilnego obowiązującego w Ausryi, w Prusach i w Królestwie Polskim wydany w Krakowie w 1898 roku. Na treść przedłożenia składają się następujące kwestie związane z instytucją zaręczyn: wymogi do ważności zaręczyn, forma przyrzeczenia podczas zaręczyn, rodzaje zaręczyn, skutki zawartych zaręczyn, zerwanie zawartych zaręczyn, zadania proboszcza przy zawieraniu zaręczyn, rola sądu małżeńskiego w sprawach zaręczyn, odszkodowanie z powodu zerwania zaręczyn. Celem artykułu jest przybliżenie czytelnikowi instytucji zaręczyn widzianej z perspektywy wykładowcy Uniwersytetu Jagiellońskiego, późniejszego rektora tejże uczelni (1882/1883), biskupa i od 2003 roku świętego – Józefa Sebastiana Pelczara.
Bibliografia
Codex Iuris Canonici Pii X Pontificis Maximi iussu digestus Benedicti Papae XV auctoritate promulgatus praefatione, fontium annotatione et indic analytico-alphabetico ab emo Petro Card. Gasparri auctus, Romae MCMXVIII.
Ludwicki M.. Biskup, rzecz o św. Józefie Sebastianie Pelczarze, Ząbki 2004.
Pelczar J. S., Wybór pism (Krótka kronika mojego życia, Listy), „Nasza Przeszłość” 29 (1968), s. 90–91.
Pelczar J., Prawo małżeńskie katolickie z uwzględnieniem prawa cywilnego obowiązującego w Ausryi, w Prusach i w Królestwie Polskim, Kraków 1898.
Sobór Trydencki, Sess. XXIV, Cap. 20, w: Dokumenty soborów powszechnych, red. A. Baron, H. Pietras, Kraków 2005, s. 771.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.
