Amor sacro et Amor profano. Uwagi o neoplatonizmie w Assuncie C.K. Norwida
DOI:
https://doi.org/10.15633/es.10107Słowa kluczowe:
Assunta, Neoplatonism, Amor sacro and Amor profano, God, eschatologyAbstrakt
An article entitled Amor sacro et Amor profano. Remarks on Neoplatonism in “Assunta” by C.K. Norwid is a deep reflection on the presence of philosophical and eschatological findings in Norwid’s narrative poem. This literary work was published after the death of its writer, which is why its reception was undertaken quite late. The author, quoting the state of research on this text, comes to the conclusion that there is no integral or homogeneous interpretation of Assunta. This masterpiece has already been studied in the perspective of Platonism, but it has not been analyzed in the context of the findings of Marsilio Ficino or Leone Ebreo – the great creators of Christian Neoplatonism. The article describes the axiological, eschatological and epistemological associations that Norwid incorporated into the rather enigmatic plot of Assunta. Furthermore, the article attempts to analyze this poem in the terms of oppositions Neoplatonic, such as: earth–heaven, down–up, spirit–body, sacrum–profanum. The common point for these contradictions was the emphasis in the text on the presence of Amor sacro and Amor profano. The author of the article discussed the essence of neoplatonic love by means of a spatial analysis of the cross, the vertical-horizontal arrangement, as well as the theme of the heroine’s silence and her gaze at the sky, and then found and analyzed the analogies of this text with Titian’s paintings, the poetic novel Maria by Antoni Malczewski or Sielanki albo pieśni by Adrian Wieszczycki.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0)
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i identyfikator DOI oryginalnie opublikowanego utworu).