Rekolekcje parafialne w aspekcie kanonicznym
DOI:
https://doi.org/10.15633/acan.1052Słowa kluczowe:
rekolekcje, biskup, proboszcz, parafia, duszpasterstwo, posługa słowa BożegoAbstrakt
Niniejszy artykuł przedstawia rekolekcje parafialne w perspektywie prawa kanonicznego. Na początku rekolekcje zostały ukazane jako forma pracy duszpasterskiej. Następnie opisano ich pojęcie i cel. Ostatnia z zasadniczych części artykułu została poświęcona tematom i adresatom rekolekcji.Bibliografia
Benlloch Poveda A., Comentario al can. 770, [w:] Código de Derecho Canónico. Edición bilingüe, fuentes y comentarios de todos los cánones, red. A. Benlloch Poveda, Valencia 1993, s. 363.
Chiappetta L., Il Codice di Diritto Canonico, t. 1, wyd. 1, Napoli 1988.
Chmielewski M., Rekolekcje, [w:] Leksykon duchowości katolickiej, red. M. Chmielewski, Lublin–Kraków 2002, s. 744.
Codex Canonum Ecclesiarum Orientalium. Auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus, Typis Polyglottis Vaticanis 1990 oraz „Acta Apostolicae Sedis” 82 (1990), s. 1033–1363, tłumaczenie polskie: Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich promulgowany przez papieża Jana Pawła II, Lublin 2002, kan. 616 § 1.
Codex Iuris Canonici, Schema novissimum iuxta placita Patrum Commissionis emendatum atque Summo Pontifici praesentatum, Typis Polyglottis Vaticanis 1982.
Codex Iuris Canonici. Auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus. Kodeks Prawa Kanonicznego, przekład polski zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu, Poznań 1984.
Congregaticio pro Episcopis, Direttorio per il ministero pastorale dei vescovi (22 febbraio 2004), Città del Vaticano 2004, tekst polski: Kongregacja do spraw Biskupów, Dyrektorium o pasterskiej posłudze biskupów Apostolorum Successores (22 lutego 2004), Kielce 2005.
Congregatio de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum, Direttorio su pietà popolare e liturgia. Principi e orientamenti, Città del Vaticano 2002, tekst polski: Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii. Zasady i wskazania (17 grudnia 2001), Poznań 2003.
Congregatio pro Clericis, Directtorium pro ministerio et vita diaconorum permanentium Diaconatus originem (22 februarii 1998), „Acta Apostolicae Sedis” 90 (1998), s. 879–927.
Congregatio pro Clericis, Direttorio per il ministero e la vita dei Presbiteri Tota Ecclesia (31 gennaio 1994), Città del Vaticano 1994, tekst polski: Kongregacja ds. Duchowieństwa, Dyrektorium o posłudze i życiu kapłanów (31 stycznia 1994), Città del Vaticano 1994.
Diocesi di Milano. 47º sinodo, Milano 1995.
Drugi Synod Diecezji Włocławskiej. Statuty, Włocławek 1994.
Fuentes J., Comentario al can. 770, [w:] Comentario exegético al Código de Derecho Canónico, a cura di A. Marzoa, J. Miras, R. Rodríguez-Ocaña, t. 3, cz. I, wyd. 3, Pamplona 2002, s. 124–125.
I Synod Diecezji Drohiczyńskiej. Statuty. Dokumenty wykonawcze, Drohiczyn 1997.
I Synod Diecezji Łomżyńskiej, Łomża 2005.
II Polski Synod Plenarny (1991–1999), Poznań 2001.
II Synod Diecezji Lubelskiej 1977–1985, Lublin 1988.
IV Synod Archidiecezji Warszawskiej, Warszawa 2003.
IV Synod Diecezji Tarnowskiej. Ad imaginem ecclesiae universalis, Tarnów 1990.
Komisja Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Turystycznego, Zasady organizowania pielgrzymek zagranicznych (styczeń 1994) „Miesięcznik Archidiecezji Gdańskiej” 38 (1994) nr 4–6, s. 627–628.
Konferencja Episkopatu Polski, Dyrektorium duszpasterstwa rodzin (1 maja 2003), „Miesięcznik Archidiecezji Gdańskiej” 48 (2004) nr 7–9, s. 436–486.
Morrisey F., The Teaching Office of the Church can. 770, [w:] The canon law letter and spirit a practical guide to the code of canon law. Prepared by the canon law society of Great Britain and Ireland in association with The Canadian Canon Law Society, ed. F. Morrisey, London 1999, s. 426.
Mussinghoff H., Exerzitien und Volksmissionen, kan. 770, [w:] Münsterischer Kommentar zum Codex Iuris Canonici, hg. von K. Lüdicke, t. 3, Essen 1988–2001, kan. 770/1.
Paenitentiaria Apostolica, Enchiridion indulgentiarum quarto editur (16 iulii 1999), Libreria Editrice Vaticana 1999, tekst polski: „Legnickie Wiadomości Diecezjalne” XII (2003) nr 1, s. 6–62.
Pius PP. XI Litterae encyclicae Mens nostra (20 decembris 1929), „Acta Apostolicae Sedis” XXI, 1929, s. 689–706.
Pius PP. XII, Litterae encyclicae Mediator Dei (20 novembris 1947) „Acta Apostolicae Sedis” 39 (1947), s. 521–600.
Pontificia Commissio Codici Iuris Canonici Authentice Interpretando, Codex Iuris Canonici Auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus. Fontium annotatione et indice analitico-alphabetico auctus, Libreria Editrice Vaticana 1989.
Pontificia Commissio Codici Iuris Canonici Recognoscendo, Schema canonum libri III – De ecclesiae munere docendi, Città del Vaticano 1977, tekst polski: „Posoborowe Prawodawstwo Kościelne” t. 11, z. 1, nr 21077–21259.
Rivella M., Il parroco come evangelizzatore: l’esercizio del „munus docendi” (c. 528, par. 1), „Quaderni di Diritto Ecclesiale” 6 (1993) nr 1, s. 25.
Sacra Congregatio Concilii, Indultum (25 ianuarii 1927), [w:] X. Ochoa, Leges Ecclesiae post Codicem iuris canonici editae, vol. 1, Roma 1966, k. 858.
Sacra Congregatio Concilii, Indultum (3 martii 1938), [w:] X. Ochoa, Leges Ecclesiae post Codicem iuris canonici editae, vol. 1, Roma 1966, k. 1874.
Sacra Congregatio Concilii, Rescriptum (2 februarii 1960), [w:] X. Ochoa, Leges Ecclesiae post Codicem iuris canonici editae, vol. 3, Roma 1966, k. 4018.
Sacra Congregatio Concilii, Rescriptum (2 februarii 1960), [w:] X. Ochoa, Leges Ecclesiae post Codicem iuris canonici editae, vol. 3, Roma 1972, k. 4018.
Sacra Congregatio pro Sacramentis et Cultu Divino, Institutio generalis de Liturgia Horarum, Typis Polyglottis Vaticanis 1971, tekst polski: Ogólne Wprowadzenie do Liturgii Godzin, [w:] Liturgia Godzin, t. 1, Poznań 1982, s. 23–100.
Sacra Congregatio pro Sacramentis et Cultu Divino, Ordo paenitentiae, Typis Polyglottis Vaticanis 1974, wydanie polskie: Obrzędy pokuty dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, Katowice 1981, 38* d: Sprawowanie sakramentu pokuty w Polsce.
Sacra Congregazione per L’educazione Cattolica, Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis (19 marzo 1985), Typis Polyglottis Vaticanis 1985.
Schema Codicis Iuris Canonici, Libreria Editrice Vaticana 1980.
Siwek G., Rekolekcje wczoraj i dziś, Kraków 2011.
Siwek G., Rekolekcje, [w:] Leksykon teologii pastoralnej, red. R. Kamiński, W. Przygoda, M. Fiałkowski, Lublin 2006, s. 725–731.
Ustawa Synodalna Diecezji Radomskiej promulgowana przez Biskupa Radomskiego Edwarda Materskiego 5 kwietnia 1997 roku w Radomiu na I Synodzie Diecezji Radomskiej, Radom 1999.
XLII Synod Diecezji Płockiej (1987–1991), Płock 1992.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2015 Jerzy Adamczyk
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrót oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
