Duchowny w świetle księgi pokutnej z Paryża
DOI:
https://doi.org/10.15633/acan.4162Słowa kluczowe:
księgi pokutne, pokuta, biskup, prezbiter, diakonAbstrakt
Księgi pokutne, które zrodziły się w Irlandii, a w krótkim czasie przyjęły się w całej Europie, wchodzą wraz z sakramentarzami w zbiory tzw. prawa specjalnego i są jednym z pośrednich źródeł poznania prawa kanonicznego, zwłaszcza prawa karnego. Ich podstawowym celem było okazanie pomocy spowiednikom w zakresie ujednolicenia nakładania pokuty, ale także sposobu sprawowania sakramentu pokuty i pojednania.
Analizowana księga pokutna z Paryża została opracowana, jak się przyjmuje, około 750 roku, na bazie najstarszego penitencjału pochodzącego z Francji, tj. księgi pokutnej z Burgundii (ok.700–725). Artykuł ukazuje, że spowiednicy mieli w sposób bardzo odpowiedzialny i dokładny rozeznać postępowanie penitenta, którym był biskup, prezbiter lub diakon, aby nie byli oni powodem zgorszenia wśród wiernych, którzy zostali powierzeni ich trosce i opiece. Wśród niewłaściwych postaw duchownych księga pokutna z Paryża mówi zwłaszcza o kwestiach związanych z pozbawieniem życia, brakiem troski o Najświętszy Sakrament, udziałem w polowaniach, nadużywaniem alkoholu, czy też nadużyciach w sferze seksualnej.
Bibliografia
Brzozowski J., Nierząd i inne „grzechy ohydne” w tłumaczeniach Biblii: eufemizacje i retusze w Mt 5,32, Mt 9,19 i Kpł 20,10–21, „Między Oryginałem a Przekładem” 26 (2020) nr 2 (48), s. 27–42.
Erdő P., Storia delle fonti del diritto canonico, Venezia 2008.
Frejlich K., Grzechy seksualne w świetle kwestii i dyskursów Adama Gdacjusza, „Przegląd Historyczny” 102 (2011) nr 2, s. 242–255.
Kieling M., Zasady ogólne dotyczące praktyk pokutnych na podstawie „Libri Poenitentiales”, „Vox Patrum” 37 (2017) t. 67, s. 225–240.
Księgi pokutne. Synody i kolekcje praw, t. 5, red. A. Baron, H. Pietras, Kraków 2011 (Źródła Myśli Teologicznej, 58).
Kułaczkowski J., Rodzaje grzechów naruszających świętość życia małżeńskiego i rodzinnego w ujęciu kodeksu świętości zawartym [sic!] w Księdze Kapłańskiej, „Studia Warmińskie” 41–42 (2004–2005), s. 215–232.
Kwiatkowski D., Rzeczywistość grzechu i praktyki pokutne w „Paenitentiale Vigilanum (Albeldense)”, „Liturgia Sacra” 18 (2012) nr 1, s. 113–126.
Subera I., Historia źródeł i nauki prawa kanonicznego, Warszawa 1977.
Zawadzki W., Bernharda Poschmanna nauka o pokucie wczesnośredniowiecznej, „Studia Warmińskie” 47 (2010), s. 181–195.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Twórca oświadcza, że przysługują mu prawa autorskie do utworu i że nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem oraz że utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób.
Twórca zezwala Uniwersytetowi Papieskiemu Jana Pawła II w Krakowie na nieodpłatne, niewyłączne i nieograniczone w czasie korzystanie z utworu, to jest:
- utrwalanie i zwielokrotnianie: wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
- obrót oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono (wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym);
- włączenie utworu w skład utworu zbiorowego;
- udzielanie przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0).
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie udostępnia utwór na Platformie Czasopism należącej do uczelni, na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Tym samym uprawnia wszystkich zainteresowanych do korzystania z utworu pod następującymi warunkami:
- zostanie podany autor i tytuł utworu,
- zostanie podane miejsce publikacji (tytuł czasopisma i adres internetowy do oryginalnie opublikowanego utworu).
