Logos i etos świętości w świetle tekstów liturgicznych o św. Stanisławie Biskupie i Męczenniku

Autor

  • Jan Józef Janicki Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.15633/fhc.1257

Słowa kluczowe:

święty, biskup, męczennik, Stanisław ze Szczepanowa, Jan Paweł II

Abstrakt

8 września 1253 roku w bazylice świętego Franciszka w Asyżu, Stanisław ze Szczepanowa został kanonizowany przez papieża Innocentego IV. Uroczystość podniesienia relikwii Świętego i ogłoszenia jego kanonizacji w Polsce odbyła się 8 maja 1254 roku. Kanonizacja i kult św. Stanisława Biskupa - Męczennika przyczyniły się, jak świadczą dzieje Narodu Polskiego, do zjednoczenia rozbitych dotąd na skłócone ze sobą dzielnice. Z Krakowa kult św. Stanisława rozszerzył się na wszystkie dzielnice ówczesnej Polski, na sąsiednie Czechy i Morawy, następnie Węgry, Trydent, a także Rzym (bazylika św. Piotra i kaplica papieska). Przez ponad pięćset lat, od czasów jego kanonizacji aż do schyłku dni starej Rzeczypospolitej, kult ten „splatał się w jedno z polskim poczuciem narodowym i państwowym".

W artykule została przedstawiona nauka (logos) o życiu chrześcijanina, tak jak ją ukazują współczesne teksty liturgiczne (formularz mszalny i oficjum Liturgii godzin) o świętym Stanisławie, Pasterzu i Męczenniku z XI wieku. Ponadto przedstawiono konsekwencje „praktyczne” (etos)
dotyczące stylu życia opartego na zasadach moralnych ustanowionych przez Chrystusa. Problematyka ta została odczytana w świetle istniejącej głębokiej więzi pomiędzy lex orandi i lex credendi oraz w kontekście nauczania Kościoła.


Pobrania

Opublikowane

2024-05-07

Numer

Dział

Artykuły

Podobne artykuły

1-10 z 421

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.