Ambiwalencja i Tajemnica. Wokół antropologii filozoficznej Dostojewskiego

Autor

  • Damian Michałowski Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

DOI:

https://doi.org/10.15633/lie.1042

Słowa kluczowe:

Dostojewski, chrześcijaństwo, filozofia człowieka, ambiwalencja, tajemnica

Abstrakt

Niniejszy artykuł jest próbą ukazania głównych kategorii antropologicznych w literackiej twórczości Fiodora Dostojewskiego, wśród których tajemnica i ambiwalencja wydają się kategoriami najważniejszymi. Obraz człowieka w powieściach Dostojewskiego jest pełen sprzeczności, paradoksów i logicznych wykluczeń. Nie ma tu jakiejś ostatecznej definicji istoty ludzkiej, ponieważ jest ona zagadką. Istota ta nie jest bowiem jakimś monolitem – mieści w sobie rozmaite obszary egzystencjalne i psychologiczne. Przede wszystkim jednak nie przysługuje jej żaden ontologiczny rdzeń, któryby ją ostatecznie określał i determinował. Egzystencja jest zadaniem. Czy tę różnorodność da się scalić? Czy da się rozświetlić tę tajemnicę? U Dostojewskiego odpowiedzi należy szukać w chrześcijaństwie.

Biogram autora

  • Damian Michałowski - Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

    Damian Michałowski – doktor filozofii, absolwent filozofii i polonistyki Uniwersytetu Wrocławskiego, adiunkt w Katedrze Nauk Społecznych Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.

Bibliografia

Bachtin M., Problemy poetyki Dostojewskiego, tł. N. Modzelewska, Warszawa 1970.

Bierdiajew M., Rosyjska idea, tł. JC-SW, Warszawa 1987.

Dostojewski F., Biesy, tł. A. Pomorski, Kraków 2010.

Dostojewski F., Bracia Karamazow, tł. A. Wat, Wrocław 1995.

Dostojewski F., Idiota, tł. J. Jędrzejewicz, Warszawa 1997.

Dostojewski F., Zbrodnia i kara, tł. J. P. Zajączkowski, Warszawa.

Evdokimov P., Kobieta i zbawienie świata, tłum E. Wolicka, Poznań 1991.

Evdokimov P., Prawosławie, tł. J. Klinger, Warszawa 2003.

Gide A., Dostojewski, tł. K. Kot, Warszawa 2003.

Grossman L., Dostojewski, tł. S. Pollak, Warszawa 1968.

Hesse H., Wilk stepowy, tł. G. Mycielska, Warszawa 1999.

Jastrząb D., Duchowy świat Dostojewskiego, Kraków 2009.

Mackiewicz-Cat S., Dostojewski, Bielsko Biała 1997.

Marcel G., Homo Viator, tł. P. Lubicz, Warszawa 1959.

Marcel G., Od sprzeciwu do wezwania, tł. P. Lubicz, Warszawa 1984.

E. Mikiciuk, „Chrystus w grobie” i rzeczywistość Anastasis. O symbolice grobowej w „Idiocie” Fiodora Dostojewskiego, „Znak” 1999 nr 10 (533).

Pamuk O., Pisarz naiwny i sentymentalny, tł. T. Kunz, Kraków 2012.

Podsiad A., Słownik terminów i pojęć filozoficznych, Warszawa 2000.

Ricoeur P., O sobie samym jako innym, tł. B. Chełstowski, Warszawa 2005.

Sartre S.-P., Egzystencjalizm jest humanizmem, tł. J. Krajewski, Warszawa 1998.

Skarga B., Ślad i obecność, Warszawa 2002.

Sofokles, Antygona, w. 332, s. 101, [w:] tegoż, Tragedie, tł. K. Morawski, opr. Z. Kubiak, Warszawa 1969.

Szestow L., Dostojewski i Nietsche. Filozofia tragedii, tł. C. Wodziński, Warszawa 1987.

Pobrania

Opublikowane

2015-07-20

Numer

Dział

Artykuły

Podobne artykuły

1-10 z 202

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.